| 
دلها بربودند و برفتند سواران
| دلــهـا بــربــودنـد و بــرفــتــنـد ســواران | ما پای به گل در شده زین اشک چو باران |
| او رفت، که روزی دو سه را بـاز پـس آید | مـا دیده بـه راه و همه شـب روز شـماران |
| بـر کشـتـنم ار شـاه سـواری بـفرسـتـد | بـا شـاه بـگـویـیـد کـه: کـشـتـنـد سـواران |
| انــدیـشــه بــاران نــکــنــد غــرقــه دریـا | ای دیـده خــونـریـز، مـیـنـدیـش و بــبــاران |
| این حـال، که ما را بـجـزو یار دگر نیست | حالیست که مشکل بـتـوان گفت بـه یاران |
| ما را بـه بهار و سمن و لاله چه خوانی؟ | دریـاب کـزیـن لـالـه چـه رویـد بـه بـهـاران؟ |
| آهن که چـه دید از غم آن چهره بـگویید | تــا آیـنــه پــیـشــش نــزنــنــد آیـنــه داران |
| گـر دوسـت دوایی نـنهد بـر دل مـجـروح | مـرهم ز کـه جـوید جـگـر سـینـه فـگـاران؟ |
| صد قصه نبشت اوحدی از دست غم او | وین غـصـه یکـی بـود کـه گـفـتـم ز هزاران |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج