| 
نگارینا، به وصل خود دمی ما را ز ما بستان
| نگـارینـا، بـه وصـل خـود دمـی مـا را ز مـا بـسـتـان | دل مـا را بــه آن بــالـا ز دسـت ایـن بــلـا بــسـتـان |
| ز هـجـران تـو رنـجـوریـم، اگـر بــیـمـار مـیـپــرسـی | از آنسـر رنجـه کن پـایی، وزین سر مزد پـابـسـتـان |
| ز تـشـریف وصـالم چـون کـله داری نمی بـخـشـی | مـن از بـهـر تـو پـیـراهـن قـبــا کـردم، قـبـابـسـتـان |
| فرستادی که: دل به فرست، اگر کامت همی باید | گر این از دل همی گویی، تو اینک دل، بیا، بستان |
| گـر از روی غـلـط وقـتـی بـه راهـم پـیشـبـاز افـتـی | دعایی بـی غرض بـشنو، سلامی بـی ریا بـستان |
| دلـم یـک بــوسـه مـیـخـواهـد ز لـعـل شـکـریـن تـو | اگر بـوسی دلی ارزد، ز من جـان بـی بـها بـستـان |
| ضـرورت نـامـه ای امـشـب فـرسـتــادم بــه نـزد تـو | تـو از مـرغ سـحـر در خـواه و از بــاد صـبـا بـسـتـان |
| زمـین آسـتـانـت را بـه لـب چـون بـوسـه بـسـتـانم | زمــانــی آســتــیـنــت را ز روی دلــربــا بــســتــان |
| خـدا کرد اوحـدی را دل بـه عـشـق اندر ازل شـیدا | تـرا گـر سـخـت مـیآید، بـرو، جـرم از خـدا بـسـتـان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج