| 
گر یار شوی با من، در عهد تو یار آیم
| گـر یـار شـوی بــا مـن، در عـهـد تــو یـار آیـم | ور زانـکـه نـگـه داری، روزیـت بـه کـار آیـم |
| ای پـــرده عـــار خـــود و نــدر دم مــار خـــود | تا غره خود بـاشی، مشنو که بـه کار آیم |
| مـن دولـت بـیـدارم، کـز بــهـر سـحـر خـیـزان | در ظـلـمـت شـب پـویم، بـا نـور نـهـار آیم |
| روزم نــتــوان دیــدن، زیـرا کــه بــه گــردیـدن | بـا چـتـر و علم بـاشم؛ بـا گرد و غبـار آیم |
| سـلـطـان جـمـالـم من، فـرخـنده هلـالـم من | آگـاه بــه بــالـم مـن، نـاگـاه بــه بــار آیـم |
| گـر جـامـه درانـدازی وز جـسـم بــرون تــازی | در جسم تو جان گردم، در پـود تو تـار آیم |
| در مـنـظـر خــوبــان تــو آن روز تــمـاشــا کـن | کـز مـنـظـره ایـشـان بــر بـرج حـصـار آیـم |
| ســر جــمــلــه اعــدادم، نـه زایـم و نـه زادم | هر جـا که کنی یادم، در صـدر شـمار آیم |
| گـه نام و لـقـب جـویم، تـا در بـن چـاه افـتـم | گـه کـنیت خـود گـویم، تـا بـر سـر دار آیم |
| رازم بــنـدانـی تــو، ضــبــطــم نــتــوانـی تــو | روزیـم یـکــی بــیـنـی، یـک روز هـزار آیـم |
| نی چونم و نی چندم، هم زهرم و هم قندم | گاه از لب گل خـندم، گه بـر سر خـار آیم |
| گاه از پـی یک رنگی، بـا مطـرب و بـا چـنگی | اسـلـام بـر افـگـنـده، در شـهـر تـتـار آیـم |
| ایـنـســت قــرار مـن: کـز غــیـر نـمـانـد کـس | چـون غـیـر فـنـا گـردد، آنـگـه بـه قـرار آیم |
| بـا جـمله درین آبـم، خـفـتـند و نه در خـوابـم | تا غرقه شوند اینها، پس من بـه کنار آیم |
| ز آهـــاد بـــپـــرهـــیـــزم، در اوحـــدی آویــزم | خود مشغله انگیزم، خود مشعله دار آیم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج