| 
آمده ام که صف این صفه بار بشکنم
| آمـده ام کـه صـف این صـفـه بـار بـشـکـنـم | صـدرنـشــیـن صـفـه را رونـق کـار بــشــکـنـم |
| روی بــه ســنــت آورم، مــیـوه جــنـت آورم | صـورت حـور بـشـکـنـم، سـوره نـار بـشـکـنـم |
| غـول دلـیـل راه شـد، دیـو سـر سـپـاه شـد | دیو و طـلـسـم هر دو را از بـن و بـار بـشـکـنم |
| شهر خـطیب کشتـه منبـر و خـطبـه نو کنم | دیر بـلـنـد گـشـتـه را بـرج و حـصـار بـشـکـنـم |
| راهـب دیـر اگـر مـرا ره بــه کــلـیـســا دهـد | خـنب و قدح تـهی کنم، دیک و تـغار بـشـکنم |
| روز مصـاف یک تـنه، این همه قلب و میمنه | گـاه پــیـاده رد کــنـم، گـاه ســوار بــشــکـنـم |
| من ز کنار در کمین، تـا چو مخالفی بـه کین | سـر ز مـیـان بـرآورد، مـن بـه کـنـار بـشـکـنـم |
| بـا لب لعل یار خـود، عیش کنم بـه غار خود | دشـمن کـور گـشـتـه را، بـر در غـار بـشـکـنم |
| گـر بـه دیـار خـویشـتـن یار طـلـب کـنـد مـرا | رخـت سـفـر بـرون بـرم، عـهـد دیار بـشـکـنـم |
| آنـکــه غــبــار او مـنـم، گـرد بــر آرد از تــنـم | از دل نــازنـیـن او گــرنــه غــبــار بــشــکــنــم |
| گر چه فزودم آن پسر، اینهمه رنج و دردسر | از می وصلش این قدر، بس که خمار بشکنم |
| سخـتـی روز هجـر را سهل کنم بـر اوحـدی | گر شـب وصـل بـوسـه ای از لب یار بـشـکـنم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج