| 
به آن سرم که: سر خود ز می چو مست کنم
| به آن سرم که: سر خود ز می چو مست کنم | گـذر بـه کـوچـه آن تـرک مـی پـرسـت کـنـم |
| بـه خـیره سوخـتـنم دسـت یافت دوست، مگر | به چاره ساختن آن دوست را به دست کنم |
| بـــه گـــردن دلــم از نــو درافـــگـــنــد بـــنــدی | از آن کــمـنـد چــو آهـنـگ بــازرســت کــنـم |
| دلــم بــه دام بــالــهـا در اوفــتــد چــون صــیـد | چـو یاد صـید کـه از دام مـن بـجـسـت کـنـم |
| هـوای قــد بــلــنـدش مـرا چــو پــســت کــنـد | نـوای گـفــتــه خــود را بــلـنـد و پــس کــنـم |
| دلم بـه تیر غمش خسته گشت و می خواهم | که جـان خـود هدف آن کمان و شسـت کنم |
| گـرم طـلـب کـنـی، ای اوحــدی، ازان درجــوی | که من بـه خـاک سـر کوی او نشسـت کنم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج