| 
شماره ٢٦: ساقیا ما ز ثریا به زمین افتادیم
| سـاقـیـا مـا ز ثــریـا بــه زمـیـن افـتــادیـم | گوش خود بر دم شش تای طرب بنهادیم |
| دل رنــجــور بـــه طــنــبـــور نــوایــی دارد | دل صــدپــاره خــود را بــه نـوایـش دادیـم |
| بـه خـرابـات بـدسـتـیم از آن رو مـسـتـیم | کـوی دیگـر نـشـنـاسـیم در این کـو زادیم |
| ساقیا زین همه بـگذر بـده آن جام شراب | همه را جـمله یکی کن که در این افرادیم |
| همـه را غـرق کـن و بـازرهـان زین اعـداد | مـزه ای بـخـش کـه مـا بـی مزه اعـدادیم |
| دل مـا یـافـت از این بـاده عـجـایـب بـویی | لـاجــرم از دم ایـن بــاده لـطــیـف اورادیـم |
| از بـرون خـسـتـه یاریم و درون رسـتـه یار | لاجـرم مسـت و طـربـناک و قـوی بـنیادیم |
| همه مستیم و خرابیم و فنای ره دوست | در خــرابـــات فــنــا عــاقــلــه ایــجــادیــم |
| هـلـه خـامـوش بــیـارام عـروسـی داریـم | هـلـه گـردک بـنـشـینـیم کـه مـا دامـادیم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج