| 
شماره ٣٩٨: تو فقیری تو فقیری تو فقیر ابن فقیری
| تـو فـقیری تـو فـقیری تـو فـقیر ابـن فـقیری | تـو کـبـیری تـو کـبـیری تـو کـبـیر ابـن کبـیری |
| تـو اصـولی تـو اصولی تـو اصول ابـن اصولی | تـو خبـیری تـو خبـیری تـو خبـیر ابـن خبـیری |
| تـو لطیفی تـو لطیفی تو لطیف ابـن لطیفی | تـو جـهانی دو جـهان را بـه یکی کـاه نگیری |
| هـلـه ای روح مـصـور هلـه ای بـخـت مـکـرر | نه ز خـاکـی نه ز آبـی نه از این چـرخ اثـیری |
| تو از آن شهر نهانی که بدان شهر کشانی | نشوی غره بـه چـیزی نه ز کس عذر پـذیری |
| همـگـی آب حـیاتـی همگـی قـند و نبـاتـی | همگی شکر و نجاتی نه خماری نه خمیری |
| بـه یکی کرم منکس بـدهی دیبـه و اطلس | نکند بـر تـو زیان کس که شکوری و شکیری |
| بــه عــدم درنــگــریــدم عــدد ذره بـــدیــدم | بـه پـر عـشـق تـو پـران بــرهـیـده ز زحـیـری |
| اگـرت بـیند آتـش همـگـی آب شـود خـوش | اگــرت بــیـنــد مــنـکــر بــرهـد او ز نـکــیـری |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج