| 
ما چشم جهانیم، که این راز بدیدیم
مـا چـشـم جـهـانـیـم، کـه ایـن راز بـدیـدیـمپــوشــیـده رخ آن بــت طــنـاز بــدیـدیـمهم صـورت او از همـه نـقـشـی بـشـنـیدیمهـم لــهـجــه او در هـمـه آ...| مـا چـشـم جـهـانـیـم، کـه ایـن راز بـدیـدیـم | پــوشــیـده رخ آن بــت طــنـاز بــدیـدیـم |
| هم صـورت او از همـه نـقـشـی بـشـنـیدیم | هـم لــهـجــه او در هـمـه آواز بــدیـدیـم |
| آن قـامـت و بــالـا، کـه بــجـز نـاز نـدانـسـت | بی عشوه خرامان شد و بی ناز بدیدیم |
| پـیش از زحـل و زهـره و بـرجـیس بـگـفـتـیم | مـا طـلـعـت خـورشـید یک انـداز بـدیدیم |
| چـون شـمع بـه یک لـمعـه گـران نور نمودیم | صــد بــار زبــان در دهــن گــاز بــدیـدیـم |
| تــا گـشــت وجــود و عــدم مـا مـتــســاوی | او را ز وجــود هـمـه مــمــتــاز بــدیـدیـم |
| زین کـهـنـه قـفـس بـاز نـگـردیـم و ز بـنـدش | تـا سـوی فـلـک فـرصـت پـرواز بــدیـدیـم |
| یـاران قــدیـمـی، کــه ز مـا روی نـهـفــتــنـد | چون پـرده تـنک شد همه را بـاز بـدیدیم |
| سازیست بزرگ این تن و ما کوشش بسیار | کـریـدم کـه مـاهـیـت این سـاز بـدیـدیـم |
| از عـجـز بـدین در نـنـهـادسـت کـسـی پـای | مـا سـر بـنـهـادیـم چـو اعـجـاز بـدیـدیـم |
| دوش اوحــدی از واقـعــه مـا را خــبــری داد | هم شـکـر کـه یک واقـعـه پـرداز بـدیدیم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
- «
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- »
- «
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- »
