مسلم شهاوند – موی سفید

من باز تو را دیدم و زنجیر بریدم
این دل به برت هیئت زنجیر زنانیست

گل می شود آنگاه که نام تو بیاید
گر خار مغیلانی و گر تیغ و سنانیست

در لوت اگر تشنه ای از عشق تو گوید
آنگاه ببیند که برش رود روانیست

این قول نه اغراق و نه ایما و اشارست
عاشق نشوی هیچ ندانی چه جهانیست

عاشق شده ام ، شعر و غزل نیست نمادش
این موی سفیدست که در اوج جوانیست

امروز که دور از تو و بی تاب و توانم
درمان دل غمزده آواز بنانیست