بـــه فـــراغ دل زمــانــی نــظـــری بـــه مــاهــرویــیبه از آنکه چند شاهی، همه عمر های و هویینـه ز دسـت نـوجــوانـان بــه چــمـن شـدم، ولـیـکـنهـوس …
| بـــه فـــراغ دل زمــانــی نــظـــری بـــه مــاهــرویــی | به از آنکه چند شاهی، همه عمر های و هویی |
| نـه ز دسـت نـوجــوانـان بــه چــمـن شـدم، ولـیـکـن | هـوس جــمـال جــانـان نـرود بــه رنـگ و بــویـی |
| نــفــســم بــه آخــر آمــد، نــظــرم نــدیــد ســیـرش | بـجـز این نـمـانـد مـا را هوسـی و جـسـتـجـویی |
| بـــبـــریــد نــاتـــوان را بـــه طــبـــیــب آدمــی کــش | کـه چـو مـرد نـیسـت بـاری بـه نـظـاره چـو اویی |
| چه خوش است مست ما را به کرشمه لعب چوگان | کـه بـه خـاک در نـغـلـتـد سـر مـا بـسـان گـویی |
| بـه خـدا که رشـکم آید ز رخـت بـه چـشـم خـود هم | کـه نـظـر دریـغ بــاشــد ز چــنـان لـطـیـف رویـی |
| دل مـن کـه شــد نـدانـم چــه شــد آن غـریـب مـا را | که بـرفـت عـمر و نآمد خـبـرش بـه هیچ سـویی |
| ســخــن ســگــان شــبــرو نـزنـد مــگــر کــســی را | کـه شـبـیش بـوده بـاشـد گـذری بـه گرد کـویی |
| مـکـن، ای صــبــا، مـشــوش ســر زلـف آن پــریـوش | کـه هـزار جــان خــســرو بــه فـدای تــار مـویـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
