ای از حـیـای لـعـل لـبــت آب گـشـتــه مـیخورشید پیش آتش روی تو کرده خویدر مـصـر تــا حـکـایـت لـعـل تــو گـفـتــه انـددر آتـشـسـت شکر مصری بـسـان نیشـ…
| ای از حـیـای لـعـل لـبــت آب گـشـتــه مـی | خورشید پیش آتش روی تو کرده خوی |
| در مـصـر تــا حـکـایـت لـعـل تــو گـفـتــه انـد | در آتـشـسـت شکر مصری بـسـان نی |
| شـور تــو در سـر مـن شـوریـده تــا بــچــنـد | داغ تـو بـر دل من دلخـسـتـه تـا بـکـی |
| در آرزوی لـعــل تــو بــیـنـم کــه هـر نـفــس | جانم چو جام می بـه لب آید هزار پـی |
| صبحست و ما چو نرگس مست تو در خمار | قم واسـقنا المدامة بـالصـبـح یا صـبـی |
| دلرا که همچـو تـیر بـرون شـد ز شسـت ما | سـوی کـمـان ابــرویـت آورده ایـم پــی |
| از مـا گـمـان مـبــر کـه تــوانـی شـدن جــدا | زانـرو کـه آفــتــاب نـگـردد جــدا ز فــی |
| مـجـنـون گـرش بـخـیـمـه لـیـلـی دهـنـد راه | تـا بـاشـدش حـیات نـیاید بـرون ز حـی |
| گـل را چـه غـم ز زاری بـلـبـل کـه در چـمـن | او را هزار عـاشـق زارسـت همچـو وی |
| خـواجـو بـوقـت صـبـح قـدح کـش که آفـتـاب | مـانـنـد ذره رقـص کـنـد از نـشـاط مـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
