اگــر بــه بــنـدگــی ارشــاد مــی کــنـیـم تــرااشاره ای اسـت که آزاد می کنیم تـراتــو بــا شـکـســتــگـی پــا قـدم بــه راه گـذارکـه ما بـه جـاذبـه …
| اگــر بــه بــنـدگــی ارشــاد مــی کــنـیـم تــرا | اشاره ای اسـت که آزاد می کنیم تـرا |
| تــو بــا شـکـســتــگـی پــا قـدم بــه راه گـذار | کـه ما بـه جـاذبـه امداد می کـنیم تـرا |
| بــه دامـنـی کــه دریـن راه بــر کــمــر بــنـدی | غـنـی ز راحـلـه و زاد مـی کـنـیـم تــرا |
| بــشــو بــه خــون ز دل انـدیـشــه رهـایـی را | که گر عدم شوی، ایجاد می کنیم ترا |
| دریـن مـحـیـط، چـو قـصـر حـبـاب اگـر صـد بـار | خـراب می شـوی، آبـاد می کـنیم تـرا |
| بـه تـیـغ غـمـزه دلـت را کـنـیم اگـر صـد چـاک | بـه زلف، شانه شمشاد می کنیم تـرا |
| تـرا بــه جـنـت دربــسـتـه مـی شـویـم دلـیـل | اگر بـه خـامشی ارشاد می کنیم تـرا |
| ز شکر و شکوه مزن دم تـو چـون تـنک ظرفان | اگـر غـمـین و اگـر شـاد می کـنیم تـرا |
| ز مـرگ تــلـخ بــه مـا بــدگـمـان مـشـو زنـهـار | که از طـلسـم غـم آزاد می کـنیم تـرا |
| فــرامــشــی ز فــرامـوشــی تــو مـی خــیـزد | اگـر تـو یـاد کـنـی، یاد مـی کـنـیم تـرا |
| اگـر تـو چـشـم بــپـوشـی ز شـاهـدان مـجـاز | غـنی ز حـسـن خـداداد می کنیم تـرا |
| اگــر ز کـــوه غـــم مــا گــران نــســـازی روی | ز خــرمـی فـرح آبــاد مـی کـنـیـم تــرا |
| چــو مـاهـیـان مـشــو از یـاد کــرد مـا غــافــل | وگـرنـه روزی صــیـاد مـی کــنـیـم تــرا |
| اگـر تــو بــرگ عــلـایـق ز خــود بــیـفـشــانـی | بــهـار عــالـم ایـجــاد مـی کـنـیـم تــرا |
| نوازشی است زبان را، نه از فراموشی است | اگـر گـهی بـه زبـان یاد مـی کـنیم تـرا |
| نـدیـده ایم بـه این لـطـف آدمـی، چـه عـجـب | اگـر غـلـط بــه پـریـزاد مـی کـنـیـم تـرا |
| مــســاز رو تــرش از گــوشــمــال مــا صــائب | که ما بـه تـربـیت استـاد می کنیم ترا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
