چـه خـیال اسـت کـه دیوانه و شـیدا نـشـویم؟بوی مشکیم، محال است که رسوا نشویمعـشـق ما را پـی کاری بـه جـهان آورده اسـتادب این اسـت که مشـغول تـماشـا نشو…
| چـه خـیال اسـت کـه دیوانه و شـیدا نـشـویم؟ | بوی مشکیم، محال است که رسوا نشویم |
| عـشـق ما را پـی کاری بـه جـهان آورده اسـت | ادب این اسـت که مشـغول تـماشـا نشویم |
| پـــــرده راز بـــــود حـــــرف دلـــــیــــرانــــه زدن | بــا تـو گـسـتـاخ ازانـیـم کـه رسـوا نـشـویـم |
| خــون بــر هـم زدن اوقـات بــزرگـان هـدرســت | بـی حـجـابـانه چـو سـیلاب بـه دریا نشـویم |
| عیش ما چـون سر ناخـن بـه گشاد گره اسـت | تـا نیفـتـد بـه گـره کـار کـسـی، وا نشـویم! |
| پــای پــر آبــلـه بــاشــد صــدف بــحــر ســراب | بـهـتـر آن اسـت پـی عـشـوه دنـیـا نـشـویم |
| این غزل آن غزل خواجه نظیری است که گفت | تـا سـر شـیـشـه مـی وا نـشـود وانـشـویم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
