از مشک سوده دام بر آتش نهاده ئی

از مشـک سـوده دام بـر آتـش نهاده ئییا جـعد مشـک فام بـر آتـش نهاده ئیزلفت بـر آب شسـت فکندست یا ز زلفبـر طـرف دانـه دام بـر آتـش نـهاده ئیبــازم بــطـ…

از مشـک سـوده دام بـر آتـش نهاده ئی یا جـعد مشـک فام بـر آتـش نهاده ئی
زلفت بـر آب شسـت فکندست یا ز زلف بـر طـرف دانـه دام بـر آتـش نـهاده ئی
بــازم بــطـره از چــه دلـاویـز مـی کـنـی چـون فـلـفـلم مدام بـر آتـش نهاده ئی
زان لـعـل آبـدار کـه همـرنـگ آتـشـسـت نعـلـم عـلی الـدوام بـر آتـش نهاده ای
هم فلفلت بـر آتش و هم نعل تـافتست بـر نـام مـن کـدام بـر آتـش نـهـاده ئی
دلهای شیخ و شاب بخون در فکنده ئی جانهای خاص و عام بر آتش نهاده ئی
از زلف مشکبـوی تـو مجـلس معطرست گوئی که عود خـام بـر آتـش نهاده ئی
آبــی بــر آتــشـم زن از آن آتــش مـذاب کـاب و گـلـم تـمـام بـر آتـش نهاده ئی
چـون آبـگون قدح ز می آتـش نقاب شـد پـنداشتـم که جـام بـر آتـش نهاده ئی
خـواجــو بــرو بآب خــرابــات غـسـل کـن گر رخـت ننگ و نام بـر آتـش نهاده ئی

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج