ای دلم بسته ز زلف سیهت زناری

ای دلـم بـسـتـه ز زلـف سـیهت زنارینـافـه مـشـک تــتــار از سـر زلـفـت تــاریخط مشکین تـو از غالیه بـر صفحه ماهگـرد آن نـقـطـه مـوهـوم کـشــد پــرگـاری…

ای دلـم بـسـتـه ز زلـف سـیهت زناری نـافـه مـشـک تــتــار از سـر زلـفـت تــاری
خط مشکین تـو از غالیه بـر صفحه ماه گـرد آن نـقـطـه مـوهـوم کـشــد پــرگـاری
بـر گل عارضت آن خال سیاه افتادست همچـو زنگـی بـچـه ئی بـر طـرف گـلزاری
گر کسی برخورد از لعل لبت اولی من ور دل از دســت رود در سـر زلـفـت بــاری
کـار زلف سـیهت گر بـدلم در بـندسـت سـهل بـاشـد اگـرش زین بـگشـاید کـاری
دلـم آن طـره هـنـدو بـسـیه کـاری بـرد چـون فـتـادم مـن بـیدل بـه چـنـان طـراری
نرگس مست تـو گر بـاده چنین پـیماید نیست ممکن که ز مجلس برود هشیاری
گرهی از شـکـن زلف چـلیپـا بـگشـای تـا بــهـر مـوی بــبــنـدم پــس ازیـن زنـاری
ظاهر آنسـت که ضـایع گذرد عمر عزیز مـگـر آن دم کـه بـرآری نـفـسـی بـا یـاری
میل خـاطر بـگلستـان نکشد خواجـو را اگـرش دسـت دهد طـلعـت گـلرخـسـاری

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج