ای پـیک عـاشـقـان اگـر از حـالم آگـهیروشـن بـگـو حـکـایت آن مـاه خـرگـهـیبـگـذر ز بـوسـتـان نـعـیـم و ریـاض خـلـدمــا را ز دوســتــان قــدیــم آور آگـ…
| ای پـیک عـاشـقـان اگـر از حـالم آگـهی | روشـن بـگـو حـکـایت آن مـاه خـرگـهـی |
| بـگـذر ز بـوسـتـان نـعـیـم و ریـاض خـلـد | مــا را ز دوســتــان قــدیــم آور آگــهــی |
| وقت سحـر که بـاد صبـا بـوی جـان دهد | جـان تـازه کـن بـبـاده و بـاد سـحـرگهی |
| ای مـاه شـب نـقـاب تـو در اوج دلـبــری | و آهـوی شـیـر گـیر تـو در عـین روبـهـی |
| آزاد بــاشـد از ســر صـحــرا و پــای گـل | در خانه هر کرا چو تو سروی بود سهی |
| گفـتـی که در کنار کشـم چـون کمر تـرا | تـا کـی کـنـی بـهیچ حـدیث مـیان تـهی |
| زان آب آتـشی قدحـی ده که تـشنه ام | گـر بـاده می دهی و بـبـادم نمی دهی |
| سلطان اگر چنانکه گناهی ندیده است | بـی ره بـود کـه روی بــگـردانـد از رهـی |
| از پــا در آمــدیـم و نــدیــدم حــاصــلــی | زان گـیسـوی دراز مگـر دسـت کـوتـهی |
| خواجو اگر گدای درت شد سعادتـیست | بـر آسـتـان دوسـت گـدائی بـود شـهی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
