شـکـایـت کـنـد نـوعـروسـی جـوانبـــه پـــیــری ز دامـــاد نـــامـــهـــربـــانکه مپـسند چندین که بـا این پـسربـــه تـــلـــخـــی رود روزگـــارم بـــسـ…
| شـکـایـت کـنـد نـوعـروسـی جـوان | بـــه پـــیــری ز دامـــاد نـــامـــهـــربـــان |
| که مپـسند چندین که بـا این پـسر | بـــه تـــلـــخـــی رود روزگـــارم بـــســـر |
| کـسـانی کـه بـا مـا در این مـنزلـند | نـبــیـنـم کـه چـون مـن پـریـشـان دلـنـد |
| زن و مـرد بـا هـم چـنـان دوسـتـنـد | کـه گـویـی دو مـغـز و یـکـی پــوسـتـنـد |
| نـدیـدم در ایـن مـدت از شـوی مـن | کـــه بـــاری بـــخـــنــدیــد در روی مـــن |
| شنید این سـخـن پـیر فرخـنده فال | ســخــنــدان بــود مــرد دیـریـنــه ســال |
| یکی پاسخش داد شیرین و خوش | کـه گـر خـوبــروی اسـت بــارش بـکـش |
| دریغ اسـت روی از کـسـی تـافـتـن | کــه دیــگــر نــشــایــد چــنــو یــافــتــن |
| چـرا سرکشی زان که گر سرکشد | بـــه حــرف وجـــودت قــلــم درکــشــد؟ |
| یکم روز بـر بـنده ای دل بـسـوخـت | که می گفت و فرماندهش می فروخت |
| تـو را بـنده از مـن بـه افـتـد بـسـی | مـرا چــون تــو دیـگـر نـیـفــتــد کـســی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
