یکی تشنه می گفت و جان می سپردخــنـک نـیـکــبــخــتــی کـه در آب مـردبــدو گـفــت نـابــالـغــی کــای عــجــبچو مردی چه سیراب و چه خشک لببـــگــفــتـــ…
| یکی تشنه می گفت و جان می سپرد | خــنـک نـیـکــبــخــتــی کـه در آب مـرد |
| بــدو گـفــت نـابــالـغــی کــای عــجــب | چو مردی چه سیراب و چه خشک لب |
| بـــگــفــتـــا نــه آخــر دهــان تــر کــنــم | کـه تـا جـان شـیـرینـش در سـر کـنـم؟ |
| فــتـــد تـــشـــنــه در آبـــدان عــمــیــق | کــه دانـد کــه ســیـراب مـیـرد غــریـق |
| اگـــر عـــاشـــقـــی دامــن او بـــگـــیــر | وگــر گــویـدت جــان بــده، گــو بــگــیـر |
| بــهـشــت تــن آســانـی آنـگـه خــوری | کــه بـــر دوزخ نــیــســتـــی بـــگــذری |
| دل تـــخـــم کـــاران بــــود رنـــج کـــش | چـو خـرمـن بــرآیـد بــخـسـبـنـد خـوش |
| در این مجـلس آن کس بـه کامی رسید | کــه در دور آخــر بــه جــامــی رســیـد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
