حکایت سلطان طغرل و هندوی پاسبان

شـنـیـدم کـه طـغـرل شـبـی در خـزانگــذر کــرد بــر هــنــدوی پــاســبـــانز بـــاریـــدن بـــرف و بـــاران و ســـیــلبـه لرزش در افـتـاده همچـون سـهیل…

شـنـیـدم کـه طـغـرل شـبـی در خـزان گــذر کــرد بــر هــنــدوی پــاســبـــان
ز بـــاریـــدن بـــرف و بـــاران و ســـیــل بـه لرزش در افـتـاده همچـون سـهیل
دلــش بــر وی از رحــمـت آورد جــوش کـه ایـنـک قـبــا پــوسـتـیـنـم بــپـوش
دمـی مـنـتــظــر بــاش بــر طــرف بــام کـه بـیرون فـرسـتـم بـه دسـت غـلام
در ایــن بـــود و بـــاد صـــبـــا بـــروزیــد شـهـنـشـه در ایـوان شـاهـی خــزیـد
وشـاقـی پـری چـهـره در خـیل داشـت که طـبـعـش بـدو اندکی میل داشـت
تـمـاشـای تـرکـش چـنان خـوش فـتـاد کـه هنـدوی مـسـکـین بـرفـتـش ز یاد
قـبـا پـوسـتـینی گـذشـتـش بـه گـوش ز بــدبــخـتــیـش در نـیـامـد بــه دوش
مـگــر رنـج ســرمــا بــر او بــس نـبــود کـه جــور ســپــهـر انـتــظــارش فـزود
نگه کن چـو سلطان بـه غفلت بـخـفت کـه چـوبـک زنش بـامدادان چـه گفـت
مـگـر نـیـک بــخــتــت فــرامـوش شــد چـو دسـتـت در آغـوش آغـوش شـد؟
تـو را شـب بـه عـیش و طـرب می رود چه دانی که بر ما چه شب می رود؟
فــرو بـــرده ســر کــاروانــی بــه دیــگ چــه از پــا فـرو رفـتــگـانـش بــه ریـگ
بـــــدار ای خــــداونــــد زورق بـــــر آب کـه بـیچـارگـان را گـذشـت از سـر آب
تــوقــف کــنـیـد ای جــوانـان چــســت کــه در کــاروانــنــد پــیـران ســســت
تــو خــوش خــفــتــه در هـودج کـاروان مـــهـــار شـــتــــر در کـــف ســـاروان
چه هامون و کوهت، چه سنگ و رمال ز ره بــاز پــس مـانـدگـان پــرس حـال
تــو را کــوه پــیـکــر هــیـون مــی بــرد پـیاده چـه دانی که خـون می خـورد؟
بـــه آرام دل خـــفـــتـــگـــان در بـــنــه چـــه دانــنــد حــال کــم گــرســنــه؟

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج