حکایت مرزبان ستمگار با زاهد

خــردمـنـد مـردی در اقــصــای شــامگـرفــت از جــهـان کـنـج غــاری مـقـامبـه صـبـرش در آن کـنـج تـاریک جـایبــه گـنـج قــنـاعــت فــرو رفــتــه پــایش…

خــردمـنـد مـردی در اقــصــای شــام گـرفــت از جــهـان کـنـج غــاری مـقـام
بـه صـبـرش در آن کـنـج تـاریک جـای بــه گـنـج قــنـاعــت فــرو رفــتــه پــای
شـنیدم کـه نـامـش خـدادوسـت بـود مـلـک سـیـرتـی، آدمـی پــوسـت بــود
بـــزرگــان نــهــادنــد ســـر بـــر درش کــه در مـی نـیـامـد بــه درهـا ســرش
تـــمـــنـــا کـــنــد عـــارف پـــاکـــبـــاز بــه در یــوزه از خــویــشــتــن تــرک آز
چـو هـر سـاعـتـش نـفـس گـوید بـده بـــخـــواری بـــگـــردانــدش ده بـــه ده
در آن مـرز کـایـن پــیـر هـشـیـار بــود یــکــی مــرزبـــان ســـتـــمــگــار بـــود
کــه هــر نــاتــوان را کــه دریـافــتــی بــه سـرپــنـجـگـی پــنـجـه بــرتـافـتـی
جهان سوز و بی رحمت و خیره کش ز تــلــخــیــش روی جــهــانــی تـــرش
گـروهـی بــرفـتــنـد ازان ظـلـم و عـار بــــبــــردنــــد نــــام بــــدش در دیــــار
گـروهی بـمـانـدنـد مـسـکـین و ریش پــس چـرخـه نـفـریـن گـرفـتـنـد پـیـش
یــد ظــلــم جـــایــی کــه گــردد دراز نــبــیــنــی لــب مــردم از خــنــده بــاز
بــه دیــدار شــیــخ آمــدی گــاه گــاه خـــدادوســت در وی نــکــردی نــگــاه
ملک نوبـتـی گـفـتـش: ای نیکـبـخـت بــنـفـرت ز مـن درمـکـش روی سـخـت
مرا بـا تـو دانی سـر دوسـتـی اسـت تـو را دشمنی بـا من از بـهر چـیست؟
گـرفــتــم کــه ســالـار کــشــور نـیـم بـــه عــزت ز درویــش کــمــتـــر نــیــم
نـگـویـم فـضـیـلـت نـهـم بــر کـســی چـنان بـاش بـا مـن کـه بـا هر کـسـی
شـنـیـد این سـخـن عـابـد هـوشـیـار بـر آشفت و گفت: ای ملک، هوش دار
وجـودت پـریشـانـی خـلـق از اوسـت نــدارم پــریـشــانــی خــلــق دوســت
تـو بـا آن کـه من دوسـتـم، دشـمنی نـــپـــنـــدارمـــت دوســـتـــدار مـــنــی
چــرا دوسـت دارم بــه بــاطـل مـنـت چــو دانـم کــه دارد خــدا دشــمــنـت؟
مده بـوسـه بـر دسـت من دوسـتـوار بـــرو دوســـتـــداران مــن دوســت دار
خــدادوســت را گـر بــدرنـد پــوســت نخواهد شدن دشمن دوست، دوست
عــجــب دارم از خــواب آن ســنـگـدل کـه خـلـقـی بـخـسـبـنـد از او تـنـگـدل

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج