یـکـی زهـره خــرج کـردن نـداشــتزرش بـود و یارای خـوردن نـداشـتنه خـوردی، که خـاطر بـر آسـایدشنـه دادی، کــه فــردا بــکــار آیـدششـب و روز در بـنـد ز…
| یـکـی زهـره خــرج کـردن نـداشــت | زرش بـود و یارای خـوردن نـداشـت |
| نه خـوردی، که خـاطر بـر آسـایدش | نـه دادی، کــه فــردا بــکــار آیـدش |
| شـب و روز در بـنـد زر بـود و سـیـم | زر و ســـیــم در بـــنــد مـــرد لئیــم |
| بــدانـسـت روزی پــسـر در کـمـیـن | کـه ممـسـک کـجـا کـرد زر در زمین |
| ز خــاکــش بـــر آورد و بــر بـــاد داد | شـنیدم کـه سـنگی در آن جـا نهاد |
| جـــوانــمــرد را زر بـــقــائی نــکــرد | به یک دستش آمد، به دیگر بـخورد |
| کــز ایـن کــم زنـی بــود نـاپــا کــرو | کــلــاهـش بــه بــازار و مـیـزر گــرو |
| نـهـاده پـدر چـنـگ در نـای خـویـش | پـسـر چـنـگـی و نـایی آورده پـیش |
| پـدر زار و گریان همه شـب نخـفـت | پـسـر بـامـدادان بـخـنـدیـد و گـفـت |
| زر از بـــهــر خــوردن بـــود ای پـــدر | ز بـهر نـهـادن چـه سـنـگ و چـه زر |
| زر از ســـنــگ خـــارا بـــرون آورنـــد | کـه بـا دوسـتـان و عـزیـزان خـورنـد |
| زر انــدر کــف مــرد دنــیـا پــرســت | هنوز ای بـرادر بـه سـنگ اندرسـت |
| چــو در زنـدگـانـی بــدی بــا عــیـال | گرت مرگ خـواهند، از ایشـان منال |
| چو چشمار و آنگه خورند از تـو سیر | کـه از بـام پـنجـه گـز افـتـی بـه زیر |
| بــخـیـل تـوانـگـر بـه دیـنـار و سـیـم | طلسمی است بالای گنجی مقیم |
| از آن ســالــهـا مـی بــمــانـد زرش | که لرزد طلسمی چـنین بـر سرش |
| بـه سـنگ اجـل ناگـهش بـشـکـنند | بـه اسـودگـی گـنج قـسـمت کـنند |
| پـس از بـردن و گـرد کـردن چـو مـور | بـخور پیش از آن کت خورد کرم گور |
| سخنهای سعدی مثال است و پند | بــکــار آیـدت گـر شــوی کــار بــنـد |
| دریـغ اسـت از ایـن روی بــرتـافـتـن | کـز ایـن روی دولـت تــوان یـافــتــن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
