حکایت

شـکر خـنده ای انگبـین می فروخـتکه دلها ز شـیرینیش می بـسـوخـتنـبـاتـی مـیان بـسـتـه چـون نیشـکـربــر او مـشـتـری از مـگـس بـیـشـتـرگـر او زهـر بــرداش…

شـکر خـنده ای انگبـین می فروخـت که دلها ز شـیرینیش می بـسـوخـت
نـبـاتـی مـیان بـسـتـه چـون نیشـکـر بــر او مـشـتـری از مـگـس بـیـشـتـر
گـر او زهـر بــرداشـتــی فـی الـمـثـل بـخـوردندی از دسـت او چـون عسـل
گـــرانـــی نـــظــــر کـــرد در کــــار او حــــســــد بــــرد بــــر روز بـــــازار او
دگــر روز شـــد گــرد گــیــتـــی دوان عـسـل بــر سـر و سـرکـه بـر ابـروان
بسی گشت فریاد خوان پیش و پس کـه ننشـسـت بـر انگـبـینش مـگـس
شـبـانگه چـو نقدش نیامد بـه دسـت بـه دلتـنگ رویی بـه کنجی نشست
چـو عـاصـی تـرش کرده روی از وعید چـــو ابـــروی زنــدانــیــان روز عــیــد
زنـی گــفــت بــازی کــنـان شــوی را عـســل تــلـخ بــاشـد تــرش روی را
بــه دوزخ بــرد مــرد را خــوی زشــت که اخلاق نیک آمده ست از بـهشت
بـــرو آب گـــرم از لـــب جـــوی خـــور نــه جــلــاب ســرد تــرش روی خــور
حـرامـت بــود نـان آن کـس چــشـیـد که چـون سـفـره ابـرو بـهم درکشـید
مکن خواجـه بـر خویشتـن کار سخت که بـد خـوی بـاشد نگون سار بـخـت
گرفـتـم که سـیم و زرت چـیز نیسـت چو سعدی زبان خوشت نیز نیست؟

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج