خـوشا وقتـی که از بـسـتـانسرائیبــرآیـد نـغـمـه دسـتـانـسـرائیبـده سـاقی که صـوفـی را درین راهنبـاشد بـی می صافی صفائیاگـر زر مـی زنـی در مـلـک مـعــن…
| خـوشا وقتـی که از بـسـتـانسرائی | بــرآیـد نـغـمـه دسـتـانـسـرائی |
| بـده سـاقی که صـوفـی را درین راه | نبـاشد بـی می صافی صفائی |
| اگـر زر مـی زنـی در مـلـک مـعــنـی | بـه از مسـتـی نیابـی کیمیائی |
| سحاب از بی حیائی بین که هر دم | کــنـد بــا دیـده مــا مــاجــرائی |
| چـه بـاشـد گر ز عشرتـگاه سـلطان | بـدرویشـی رسـد بـانـگ نـوائی |
| دریـن آرامــگــه چــنــدانـکــه بــیـنـم | نــبــیـنــم بــیـریــائی بــوریـائی |
| و گـر خـود نـافـه مـشـک تـتـارسـت | نـیابـم اصـل او را بـی خـطـائی |
| ســریـر کـیـقــبــاد و تــاج کــســری | نـیـرزد گــرد نــعــلــیـن گــدائی |
| اگر خـواهی که خـود را بـر سـر آری | بباید زد بسختی دست و پائی |
| دریـن وادی فــرو رفــتــنـد بــســیـار | کــه نــشـــنــیــدنــد آواز درائی |
| نـــدارم چـــشـــم در دریــای انــدوه | که گیرد دست خواجـو آشنائی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
