ســرخ گــویـی هـمــیـشــه غــر بــاشــدشـــبـــه از لــعـــل پـــاکــتـــر بـــاشـــدایـــن چـــنـــیــن ژاژ نـــزد هـــر عـــاقـــلســخــنـی سـخــت م…
ســرخ گــویـی هـمــیـشــه غــر بــاشــد | شـــبـــه از لــعـــل پـــاکــتـــر بـــاشـــد |
ایـــن چـــنـــیــن ژاژ نـــزد هـــر عـــاقـــل | ســخــنـی سـخــت مـخــتــصـر بــاشـد |
لــــعــــل مـــصــــنـــوع آفــــتــــاب بــــود | شـیـشـه مـصـنـوع شـیشـه گـر بـاشـد |
سـرخ اگـر نـیـســت پــس بــر هـر عـقـل | ســـخـــن مـــرتـــضـــا دگـــر بــــاشـــد |
چـون بـه یک جـای رسـتـه سـرخ و سیاه | ســرخ پـــیــوســتــه بـــر زبـــر بـــاشــد |
مـن چـه گـویم کـه خـود بـه هـر مـکـتـب | کـــودکـــان را ازیـــن خـــبـــر بــــاشـــد |
چون که سرخ ست اصل عمر بـه دوست | جـــایــش انــدر دل و جـــگـــر بـــاشـــد |
چـون سـیه گـشـت هـم دریـن دو مـکـان | اصـــل دیـــوانـــگـــی و شـــر بـــاشـــد |
زیــر لــعـــلــســـت لــالــه را ســـیــهــی | دودکــی خــوشــتـــر از شــرر بـــاشــد |
عـــلـــم صـــبــــح ســـرخ آمـــد از آنـــک | بـــر ســپــاه شــبــش ظــفــر بـــاشــد |
ســیـهــی بــی نــهــاد و بــی مــعــنــی | زان ز تـــو خـــلــق بـــر حـــذر بـــاشـــد |
نـزد مـا ایـن چــنـیـن ســیـه کــه تــویـی | مـــرد نـــبـــود کـــه . . . خـــر بـــاشـــد |
روز کــزیــن فـــعـــل زشـــت روز قـــضـــا | نـــامـــت از تـــو ســـیــاه تـــر بـــاشـــد |
پـشـک چـون تـو بــود چـو خـشـک شـود | مـشـک چـون مـن بــود چـو تــر بــاشـد |
*** | |
هـیـچ کـس نـیـسـت کـز بــرای سـه دال | چــون ســکـنـدر ســفـرپــرســت نـشـد |
پـــایــهــا ســســت کــرد و از کــوشــش | دولــت و دیـن و دل بــه دســت نــشــد |
*** | |
از جـــــــواب و ســــــوال مــــــا دانــــــی | شــــایـــد ار زیـــر کـــی فــــرو مـــانـــد |
گــرد گــفــت مــحـــال را چـــه عـــجـــب | کـــایـــنـــه عـــقـــل را بــــپـــوشـــانـــد |
زان کـه خـورشـیـد را ز بــیـنـش چــشـم | ذره ای ابــــــر تــــــیـــــره گــــــردانـــــد |
*** | |
چـرا نه مـردم دانـا چـنان زید کـه بـه غـم | چـو سرش درد کند دشمنان دژم گردند |
چـنـان نبـاید بـودن کـه گـر سـرش بـبـرند | بـه سـر بـریدن او دوسـتـان خـرم گردند |
*** | |
خــواجـــگــانــی کــه انــدریــن حــضــرت | خـویـشـتــن مـحــتــشـم هـمـی دارنـد |
آن نــکـــوتـــر کـــه خـــادمــان نــخـــرنــد | حــــرم انــــدرحــــرم هـــمــــی دارنـــد |
*** | |
دل مـــنـــه بــــا زنـــان از آنـــکـــه زنـــان | مــــرد را کــــوزه فـــــقــــع ســـــازنــــد |
تـــا بـــود پـــر زنـــنـــد بـــوســـه بــــر آن | چــون تــهـی شــد ز دســت بــنــدازنـد |
*** | |
خــــادمـــان را ز بــــهـــر آن بــــخــــرنـــد | تــا بـــه رخــســارشــان فــرو نــگــرنــد |
«لـــا الــی هــولـــاء» نــه مــرد و نــه زن | بـــیــن ذالـــک نــه مـــاده و نــه نــرنـــد |
جــای ایـشـان شـدسـت هـنـد و عـجــم | لــاجـــرم هــر دو جـــا بـــه دردســـرنــد |
*** | |
مـنـشــیـن بــا بــدان کـه صــحــبــت بــد | گــر چــه پـــاکــی تـــرا پـــلــیــد کــنــد |
آفـــتــــاب ار چــــه روشـــن ســــت او را | پــــاره ای ابــــر نــــاپــــدیــــد کــــنــــد |
*** | |
دوســـتـــی گــفــت صــبـــر کــن زیــراک | صـــبــــر کـــار تــــو خــــوب زود کـــنـــد |
آب رفــــتـــــه بـــــه جــــوی بـــــاز آیــــد | کـــارهـــا بـــه از آنـــکـــه بــــود کـــنـــد |
گــــفــــتــــم ار آب رفــــتــــه بــــاز آیــــد | مـــاهــی مــرده را چـــه ســـود کـــنــد |
*** | |
ای سـنـایی کـسـی بـه جـد و بـه جـهـد | ســر گــری را ســـخـــن ســرای کــنــد |
یـا کــســی در هـوا بــه زور و بــه قــهــر | پــشــه را بــا شــه یــا هــمــای کــنــد |
من چو چـنگش بـه چـنگ و طرفه تـر آنک | او ز مــن نــالــه هــمــچـــو نــای کــنــد |
بـــاز رفــتــن بـــر اشــتـــرســت ولــیــک | نــــالــــه بـــــیــــهــــده درای کـــــنــــد |
نــه شــکــرخـــای نــیــســت در عــالــم | کــه کــســی یــار چـــرم خـــای کــنــد |
لـــاجــــرم دل بــــســــوخــــت گـــر او را | دل هـــمـــی نـــام دلـــربــــای کــــنـــد |
کـافـر ار ســوخــتــه شــود چــه عــجــب | چــون هـمــی نــام بــت خــدای کــنــد |
پــس چــو دون پــروریـســت پــیـشــه او | ز چــــه رو او ســــوی تــــو رای کـــنـــد |
کــانـچــه خــلـقــان بــه زیـر پــای کـنـنـد | او هــمـــی بـــر کـــنـــار جـــای کـــنــد |
کـــی ســــر صـــحــــبــــت ســـران دارد | آنــکــه پـــیــوســتـــه کــار پـــای کــنــد |
*** | |
بـــا دلــی رفـــتـــه بـــه اســـتـــســـقـــا | کــه مــعــاصــیـش هـیـچ غــم نــکــنــد |
بــا چــنــیـن دل چــه جــای بــارانــســت | کــابـــر بـــر تــو کــمــیــز هــم نــکــنــد |
بــا هـمـه خــلــق جــهـان گــر چــه از آن | بــیـشـتــر بــی ره و کـمـتــر بــه رهـنـد |
تــو چــنــان زی کــه بــمــیــری بــرهــی | نـه چــنـان چـون تــو بــمـیـری بــرهـنـد |
*** | |
آخــر ایـن آمـدنـم نـزد تــو تــا چــنـد بــود | تا کی این شعبده و وعده و این بند بود |
تا تو پنداری کاین خادم تو . . . خصیست | که بـه آمد شد بـی فایده خـرسـند بـود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج