در حکمت و موعظت

ای مـنـزه ذات تــو «امـا یـقــول الــظــالــمـون »گـفـت عـلـمـت جـمـلـه را «مـا لـم تـکـونوا تـعـلـمون »چـون مـنـزه بــاشـد از هـر…

ای مـنـزه ذات تــو «امـا یـقــول الــظــالــمـون » گـفـت عـلـمـت جـمـلـه را «مـا لـم تـکـونوا تـعـلـمون »
چـون مـنـزه بــاشـد از هـر عـیـب ذات پــاک تــو جـای اسـتـغـفـارشـان بـاشـد «و هـم یسـتـغـفـرون »
امــر امـر تــســت یـارب بــا پــیـمــبــر در نـبــی گــفــتـــه ای «ان ابـــرمــوا امــر افـــانــامــبـــرمــون »
گـوش حـس بــاطـنـم گـر بـاد اگـر نـشـنـوده ام بـــا نــدایــت «ارجـــعــی کــل الــیــنــا یــرجـــعـــون »
در ازلمان گفتـه ای «لا تـقنطـوا من رحـمتـی » دیـگـران را گـفــتــه ای «مـنـهـم اذا هـم یـقـنـطــون »
هـسـت در تـوفـیـق تـو طـاعـت رفـیق بـنـدگـان ای بـه شـارع گفـتـه «فـی الخـیرات بـل لایشـعـرون »
در جـزاء و در سزای کس تـو مسـتـعجـل نه ای گـفـتــه ای «هـذالـذی کـنـتــم بــه تــسـتــعـجـلـون »
گر بـهشـت و دوزخ اندر کسـب کس مضمر بـود گر بـهشـت و دوزخ از کـسـب سـت «مما یکسـبـون »
آتــش دوزخ نـســوزد بــنــده را بــی حــجــتــی تـــا نــگــویــد بـــارهــا «انــا الــیــکـــم مــرســـلــون »
جـاودان گـفـتـنـد: «آمـنـا بــه رب الـعـالـمـیـن » گــفــتــه ای در جــادوی «انــالــنـحــن الــغــالــبــون »
مر زمین و آسـمان را نیسـت چـون تـو خـالقـی خـلـق مـخـلـوقـنـد و تـو خـالـق «وهـم لـا یـخـلـقـون »
حـافـظ و نـاصـر تـویـی مـر بــنـدگـان خـویـش را کـیسـت جـز تـو حـافـظ و نـاصـر «و هـم لـا ینـصـرون »
ای ز حق اعراض کرده چون پرستی بـت همی حاجت از بت چون همی خواهی «وهم لا یسمعون »
بـت پـرسـتـیـدن هـمـی دنـیـا پـرسـتـیدن بـدان گـفـت در کـفـران نـعــمـتــشــان «وانـتــم تــکـفـرون »
حق پـرستی بـهترست از بـت پـرستی خلق را بــت پــرسـتـی زرپـرسـتـی دان «و کـانـوا یـعـبــدون »
تــا نــگــیـرد دســت مــردان دامــن دیـن هـدی دیـن و دنـیـاشـان هـمـی گـویـد «و هـم لـایـهـتـدون »
دیــن دیــن داران بـــمـــانــد مــال دنــیــادار نــه مـرد را پــس دیـن بــه از دنـیـا « و مـمـا یـجــمـعـون »
گر مقـدس گردد اندر مقـدس قـدسـی کـسـی هـمـچــو قـدوسـان بــود در خــلـد «فـیـهـا خــالـدون »
ور کـنی بـر معـرضـه فـرمـان حـق را عـرض دین چــون کـنـی اعــراض گـویـنـدت «وانـتــم مـعـرضــون »
هسـت در مـنـشـور دین تـوقـیع امـر و نـهی تـو امـر و نـهـیـش را کـنـم اظـهـار «کـنـتــم تــکـتــمـون »
در جـهـان روشـنـی بــایـد بـرات حـسـن و جـاه تــا چــو حــســانـی نـگـویـنـدت «فـهـم لـایـعــقـلـون »
ور چـو سـلـمـان بـا مسـلـمـانی ز دنیا بـگـذری بــگــذر از دنــیـا بــرون «الــا و انــتــم مــســلــمــون »
ور بـه جـهد از زحـمت شـکـال حـسـی نگـذری در مــقـــام قــدس گــویــنــد «انــهــم لــا یــذکــرون »
از مـقـام نـفـس حـیـوانـی گـذر کـن تـا چـشـی در مــقــام قــرب بــا روحــانــیـان «مــا تــشــتــهـون »
کـمـتــر از نـحـلـی نـبــایـد بــود وقـت انـگـبــیـن نــفــع او انــدر درخـــت و کــوه «مــمــا یــعــرشــون »
عـجــز تــو در ذکـر فـکـرت زاد تــو مـعـجـز شـود گــر ز عــجــز خــلـق گــویـنـد «انـهـم لــا یـعــجــزون »
دســت در ایـمـان حــق زن تــا ز دوزخ بــگـذری تــا بــه دوزخ در نــگــویـنــدت «فــهــم لــا یـومــنــون »
تــوشــه از تــقــوا کــن انـدر راه مـولـا تــا مـگــر در ره عــقــبـــا بــگــویــنــدت «فــهــم لــا یــتــقــون »
شـاعر انعام حـق بـاش ای سـنایی روز و شـب تـا چـو بـی شـکـران نـگـوینـدت «فـهم لـا یشـکـرون »
دسـت در فتـراک صاحـب شـرع زن کایزد همی گــویـد او را بــهــر امــرش «یـفــعــلــوا مــا یـومــرون »
هـر کـه لـاخـوف عـلـیـهـم گـویـد انـدر گـوش تـو هـم تــوانـد گــفــت در گــورت «و هـم لــا یـحــزنـون »
ظلم کم کن بر تن خود تا که ثبت از دست دین آیــد انــدر نــامــه عــمــرت «وهــم لــا یــظــلــمــون »
ای بــه عـلـم بـی عـمـل شـادان دریـن دار فـنـا گـفـتــه هـمـچــون عــامـل عــالـم «فــانـا عــامـلـون »
شـو بــخـوان «الـتـائبـون الـعـابـدون الـحـامـدون ســابـــحـــون الــراکــعــون الــســاجـــدون الآمــرون »

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج