در مدح سرهنگ امیر محمد هروی

ای سـنـایـی نـشـود کـار تــو امـروز چـو چـنـگتـا بـه خـدمـت نـشـوی و نـکـنی قـامـت چـنـگســر سـرهـنـگـان سـرهـنـگ مـحــمـد هـرویکـه سـر آهـنـگـان خــو…

ای سـنـایـی نـشـود کـار تــو امـروز چـو چـنـگ	تـا بـه خـدمـت نـشـوی و نـکـنی قـامـت چـنـگ
ســر سـرهـنـگـان سـرهـنـگ مـحــمـد هـروی	کـه سـر آهـنـگـان خــوانـنـد مـر او را سـرهـنـگ
آنـکـه روی هـمـه هـشـیـاران آمـد بــه شـتـاب	آنـکــه پــشــت هـمـه بــیـداران آمـد بــه درنـگ
نــزد دیــدارش کـــه بـــوده بـــهــای بـــهــمــن	پـیش گـفـتـارش جـهـل آمـده هـوش هوشـنـگ
گـر بـسـقـلـاب بــرد بــاد نـهـیـبـش نـشـگـفـت	کـه سـیه روی شـود مـردم سـقـلـاب چـو زنـگ
بــاد لـطـفـش بـوزد گـر بـحـد چـیـن نـه عـجـب	کـه از خـاکـش پـس از آن زنـده بـرآید سـتـرنـگ
بــر پــلـنـگ ار بــنـهـد دســت ز روی شـفـقـت	نـجــم سـیـاره نـمـایـد نـقـط از پــشـت پــلـنـگ
ای بـه عـلـم و بـه سـخـا مـفـخـر اهل غـزنـین	غــزنــی از فــخــر تــو بـــر چــرخ بــرآرد اورنــگ
بـنگ و افـیون شـود از بـوی تـو سـرمایه عـقـل	گـر در آن کـو کـه تـوبـاشـی بـود افـیون یا بـنـگ
گـر بــسـنـجـیـد بــه شـاهـیـن خـرد حـلـم تــرا	دایــره مــرکـــز و دریــا بـــود آن را پـــا ســـنــگ
دست جود تـو چو جان ساختـه بـا هفت اقلیم	پــای قـدر تــو چـو دل تــاخـتـه بــا هـفـتـو رنـگ
آنــچـــه در وقـــعـــه قــنــوج تـــو کــردی از زور	و آنـچـه در پـیش شـهنـشـاه نـمـودی از جـنـگ
سـود یک لـشـکـر دین بـود کـه آنروز چـو شـیر	کـردی از کـیـن سـوی آن گـاو زیـان کـار آهـنـگ
مــار مــردم کــش در بــحــر نــکــرد آن از کــام	شـیر مـردم کـش در بـیشـه نـکـرد آن از چـنـگ
تاختی راست چو خورشید و بکندیش آن شاخ	کـه بـه آسـانی سـفـتـی سـر او آهن و سـنـگ
بــودی آن روز بـه کـردار چـو خـورشـیـد بـه ثـور	هسـتـی امـروز بـه مـقـدار چـو مه در خـرچـنگ
روز مـردان بــود آنـجــا کـه تــو بــاشــی بــازی	جـنـگ تـرکـان بـود آنـجـا کـه تـو بـاشـی نیرنـگ
آنـچـه تـنها تـو بـه یک تـیغ کـنی صـد یک از آن	نـکـنـد لـشـکـری از تــرک بــه صـد تـیـر خـدنـگ
چـو بــنـات الـنـعـش گـردنـد پــراکـنـده چـو تــو	دشــمـنـان را کـنـی از نـیـزه چــو پــرویـن آونـگ
عـقـل هـر تـرک در آن روز هـمـی گـویـد هـیـن	تـرکش ای تـرک بـه یکسـو فـکن و جـامه جـنگ
بــره بــسـیـار در آویـخـتــی از چــنـگ و کـنـون	دشـمـن شـاه درآویـز چــو مـســلـوخ از چــنـگ
چـون حـمـایل بـه زر اندر کـنف افـگـنی راسـت	هـمـچـو پـیلـی کـه کـنـد گـردن در کـام نـهـنـگ
پـس خرامی سوی میدان و بـه جانت که شود	زردی روی عـــدویــت چـــو حـــمــایــل از رنــگ
تـو چـو خـورشـیدی و آن زرد تـرا هـسـت سـزا	بــر کــتــف پــرور کــز بــچــه نـدارد کــس نـنـگ
گـر حـسـودی سـخـنـی گـویـد ازین روی فـراخ	پــشــت مـنـمــای و زان ژاژ مـکــن دل را تــنـگ
کـه بــبـیـنـی پـس از ایـن از قـبــل خـدمـت تـو	پـشت اعدای تو چون پـشت حمایل شده گنگ
آهــنــیـن گــوهــر شــد روی مــن از آتــش دل	هــمـــچـــو آبـــی کـــه بـــرو بـــاد وزد از آژنــگ
روشـنـســت آیـنـه فـضـلـم چــون زنـگ ولـیـک	آیــنــه بـــخـــتـــم تـــاریــک هــمــی دارد زنــگ
قـدر چـون بـینـم چـون نـیسـتـم از گـوهـر هـیز	صدر چـون یابـم چـون نیستـم از شوخی شنگ
دولت آن راسـت درین وقـت کـه آبـسـت از کـه	صلت آن راست درین شهر که نانست از سنگ
آب و قــدر شــعــرا نــزد تــو ز آنــســت بــزرگ	کـه نـخـوردسـتـی در خـردی نـان بــشـتــالـنـگ
مـدح بــی صــلــت آن راد نـمـی آیـد چــســت	شـعـر بــی جـامـه آن مـرد نـمـی گـیـرد هـنـگ
جـامه ای بـخـش مرا خـاص خـود ار سـرو قدم	تــا ز فـر تــو شـود کـار مـن امـسـال چـو چـنـگ
شــوم از شــکـر ثــنـاهـات چــو قــمـری در دم	چـو بـوم مـن ز لـبــاس تـو چـو طـوطـی بــارنـگ
مـن از آن رنـگ جــهـان را کـنـم آگـاه ز شــکــر	هـمـچــو اشــتــر کـه دهـد آگـهـی از رنـگـارنـگ
ای عـزیزی اگـر این بـاد کـه انـدر سـر هـسـت	راه یـابــد ســوی خــانـه کــنــدم تــنـگ ز نـنـگ
چـون کـبـوتـر نـشـوم بـهـره کـس بـهـر شـکـم	گـردن افـراشــتــه ز آنـم هـمـالـان چــو کـلـنـگ
تـا سـپـهـرسـت و فـلـک پـایه مـاه و خـورشـید	تـا بـه هندست و بـه چین معدن گنگ و ار تـنگ
بـاد افـراخـتـه رای تـو چـو خـورشـید و چـو مـاه	بــاد آراسـتـه جـان تــو چـو ارتــنـگ و چـو گـنـگ
روی زردان هـمــه اعــدای تــو مــانـنــد تــرنــج	روی سـرخـان همـه احـبـاب تـو همـچـون نارنگ