در مدح سیف الحق محمد منصور

ای رفــیــقــان دوش مــا را در ســرایـی ســور بــودرفتم آنجا گر چه راهی صعب و شب دیجور بوددیــــدم انــــدر راه زی درگــــاه آن شــــاه بــــتــــانهر…

ای رفــیــقــان دوش مــا را در ســرایـی ســور بــود رفتم آنجا گر چه راهی صعب و شب دیجور بود
دیــــدم انــــدر راه زی درگــــاه آن شــــاه بــــتــــان هر چـه اندر کـل عـالم عـاشـقـی مسـتـور بـود
از چــراغ و شــمـع کــس را یـاد نـامــد زان ســبــب کــز جــمــال خــوب رویــان نــور انــدر نــور بــود
کــس نــثــاری کــرد نــتـــوانــســت انــدر خــورد او زان کـه اشـک عـاشـقـانـش لـولـو مـنـثـور بــود
بــوی خــوش نآمـد بــه کـار انـدر ســراسـر کـوی او زان کـه خــاک کـوی او از عــنـبــر و کـافـور بــود
فــرش مـیـدانـش ز رخــســار و لــب مـیـخــوارگــان تـکـیـه گـاه عـاشـقـانـش دیـده هـای حـور بــود
جــویــبـــارش را بـــه جــای آب مــیــدیــدم شــراب زیر هـر شـاخـی هـزاران عـاشـق مـخـمـور بـود
ای بــســا مـذکـور عـالـم کـو بــدو در نـنـگـریـســت ای بـسـا درویـش دل ریشـا کـه او مـذکـور بـود
هـر کــه از وی بــود تــرســان او بــدو نـزدیـک شــد و آنـکـه از گـسـتـاخـیـش نـزدیـک تـر او دور بـود
صـد هزاران همـچـو مـوسـی خـیره بـود انـدر رهش زان کـه هر سـنگی در آن ره بـر مثـال طـور بـود
هــرکــرا تـــوقــیــع دادنــد از جـــمــال و از جـــلــال «لـن تـرانـی » بـر سـر تـوقـیع آن مـنـشـور بـود
هـای هـای عــاشــقــان بــا هـوی هـوی صــادقـان کـس ندانسـتـی کـه ماتـم بـود آن یا سـور بـود
مـــر مـــرا ره داد دربـــان دیــگـــران را مـــنــع کـــرد زان که نام من رهی در عـاشـقی مشـهور بـود
چون در آن شب شخص روحم نزد آن حضرت رسید صـورت هسـتـی ندیدم نقـش مـن مـقـهور بـود
مصـحـفـی دیدم گرفـتـه آن بـت اندر دسـت راسـت خـط آن از هسـت مـا وز نفـی لـامـسـطـور بـود
چــون در آن مـصـحـف نـظـر کـردم سـراسـر خـط آن رمـزهـای مـجــلـس مـحــمـدبــن مـنـصـور بــود

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج