دی ســیــر بـــرآمــد دلــم از روز جــوانــیجــانـم بــه لــب آمــد ز غــم و درد نـهـانـیکـردم گـلـه زین چـرخ سـیه روی بـد اخـتـرکـز بــهـر دو قـرصـم …
| دی ســیــر بـــرآمــد دلــم از روز جــوانــی | جــانـم بــه لــب آمــد ز غــم و درد نـهـانـی |
| کـردم گـلـه زین چـرخ سـیه روی بـد اخـتـر | کـز بــهـر دو قـرصـم بــجــهـان چـنـد دوانـی |
| جــان مـن دلــســوخــتــه را هـیـچ مـرادی | حـاصـل نـشـود تـا تـو بــکـامـش نـرسـانـی |
| فــریـاد ز دســت تــو کــه از قــیـد حــوادث | یک لـحـظـه امـانـم نـدهـی خـاصـه امـانـی |
| هر کـه چـو قـلـم گـاه سـخـن در بـچـکـاند | خــون ســیـه از تــیـغ زبــانـش بــچــکــانـی |
| کی شـاد شود خـسـروی از دور تـو کز تـو | بــی دار بــه دارا نــرســد تــخــت کــیـانـی |
| سـلطان فلک گرم شد و گفت که خـواجـو | بــر مـلـک بــقـا زن عــلـم از عــالـم فــانـی |
| زین پـیـر جـهـانـدیـده بـد روز چـه خـواهـی | بـر وی ز چـه شنعت کنی و دست فشانی |
| هـر چــنـد جــهـانـی ز ســلـاطـیـن زمـانـه | آخــر نــه گــدای در ســلــطــان جــهــانــی |
| در مـصــر مـعــانـی یـد بــیـضــا بــنـمــائی | وقتی که چو موسی نکشی سر ز شبانی |
| گـر نـایـب خــاقــانـی و خــاقـانـی وقـتــی | ور ثــانـی سـحــبــانـی و حــســان زمـانـی |
| چون شمع مکش سر که بیکدم بکشندت | بـا ایـن هـمـه گـردنـکـشـی و چـرب زبـانـی |
| خـامـوش کـه تـا در دهـن خـلـق نـیـفـتـی | در مـلـک فـصـاحــت چــو زبــان کـام نـرانـی |
| زین طـایفه شـعـرت بـشـعیری نخـرد کس | گــر آب حــیــاتــســت بـــپــاکــی و روانــی |
| بـا این همـه یک نکـتـه بـگـویم ز سـر مـهر | هر چـنـد کـه دانم کـه تـو این شـیوه ندانی |
| رو مسـخـرگی پـیشـه کن و مطـربـی آموز | تــا داد خـود از کـهـتـر و مـهـتـر بــسـتـانـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
