روی تو گر بدیدمی جان بتو بر فشاندمی

روی تو گر بـدیدمی جان بـتو بـر فشاندمیصـبـرم اگر مدد شـدی دل ز تـو واسـتـاندمیچـون تـو درآمدی اگـر غـرقـه خـون نبـودمیبـس که گهر بـدیدگان در قـدمت فـش…

روی تو گر بـدیدمی جان بـتو بـر فشاندمی	صـبـرم اگر مدد شـدی دل ز تـو واسـتـاندمی
چـون تـو درآمدی اگـر غـرقـه خـون نبـودمی	بـس که گهر بـدیدگان در قـدمت فـشـاندمی
کاج نراندی ای صنم توسن سرکش از بـرم	تـا ز دو دیـده در پـیـت خـون جـگـر نـرانـدمـی
پــای دل رمـیـده گـر بــاز بــدســتــم آمـدی	ترک تو کردمی و خویش از همه وا رهاندمی
نوک قـلـم بـسـوخـتـی از دل سـوزناک مـن	گـرنـه ز دیـده دمـبــدم آب بــرو چــکــانـدمـی
ضـعـف رها نـمـی کـنـد ورنه ز آه صـبـحـدم	شـعـلـه فـروز چـرخ را مشـعـلـه وانشـاندمی
خواجو اگر چو دود دل دست در آه من زدی	گر بـزمین فـرو شـدی بـر فـلکـش رسـاندمی