زهی جمال تو خورشید مشرق دیده

زهـی جــمـال تــو خـورشـیـد مـشـرق دیـدهبـــتــنــگــی دهــنــت هــیــچ دیــده نــادیــدهســواد خــط تــو دیــبــاچــه صــحــیــفــه دلهــلــال ابـــر…

زهـی جــمـال تــو خـورشـیـد مـشـرق دیـده بـــتــنــگــی دهــنــت هــیــچ دیــده نــادیــده
ســواد خــط تــو دیــبــاچــه صــحــیــفــه دل هــلــال ابـــروی تـــو طـــاق مــنــظـــر دیــده
مــه جــبــیــن تــو بـــرآفــتــاب طــعــنــه زده گــل عــذار تــو بـــر بـــرگ لــالــه خــنــدیــده
ز شـور زلـف تـو در شـب نمـی تـوانم خـفـت ز دســت فـکـر پــریـشـان و خــواب شـوریـده
اگــر بــهــیــچ نــگــیـری مــرا نــیـرزم هــیــچ و گـر پــســنـد تــو گـردم شـوم پــســنـدیـده
تـو خـامـه دو زبــان بـیـن کـه حـال درد فـراق چــگــونــه شــرح دهــد بـــا زبـــان بــبــریــده
چو من که دید زبـان بـستـه ئی و گاه خطاب ســخــنــوری زنــی کــلــک بـــرتـــراشــیــده
گـهـی کـه وصـف سـر زلـف دلـکـشـت گـویم شــود زبــان مـن دلـشــکـســتــه پــیـچــیـده
از آن سـیاه شد آن زلف مشکبـار که هسـت بـــچـــیــن فـــتـــاده و بـــرآفــتـــاب گــردیــده
بــدیـده تــو کــه آنـدم کــه زیـر خــاک شــوم شــــوم نـــظــــاره گـــر دیـــده تــــو دزدیـــده
چو شد غلام تو خواجو قبول خویشش خوان که ملک دل به تو دادست و عشق به خریده

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج