شماره ٤٢٥: ای زبده راز آسمانی

فـرعـون کـه بـود کـه بـا کـمالـتکــوبــد در مــلــک جــاودانـی«آن » گویم «آن » چو صوفیانتنـی نی کـه تـو پـادشـاه آنیجـان خوانم جـا…

فـرعـون کـه بـود کـه بـا کـمالـت کــوبــد در مــلــک جــاودانـی
«آن » گویم «آن » چو صوفیانت نـی نی کـه تـو پـادشـاه آنی
جـان خوانم جـان چـو عاشقانت نی نی که تو کدخدای جانی
از جـملـه عـاشـقـان تـو نیسـت یکتـن چـو سـنایی و تـو دانی
زیـبــد کــه ســبــک نـداری او را گـر گـه گـهکـی کـنـد گـرانـی
ای زبـــــده راز آســـــمــــانــــی وی حـلـه عـقـل پــر مـعـانـی
ای در دو جــهـان ز تــو رسـیـده آوازه کــوس «لــن تــرانــی »
ای یوسـف عصر همچـو یوسـف افـتــاده بــه دسـت کـاروانـی
لعـل تـو بـه غـمزه کفـر و دین را پــرداخــتــه مــخــزن امــانـی
لعل تو بـه بـوسه عقل و جان را بــرسـاخـتـه عـقـل جـاودانـی
بــا آفــت زلــف تــو کــه بــیــنــد یک لـحـظـه زعـمر شـادمانی
بــا آتــش عـشـق تـو کـه یـابــد یـک قــطــره ز آب زنــدگــانـی
موسـی چـکـند که بـی جـمالت نکـشـد غـم غـربـت شـبـانی

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج