مــهـســت یـا رخ آن آفــتــاب مــهـر افــزایشـبــسـت یـا خــم آن طـره قـمـر فـرســایمـرا مـگـوی کـه دل در کــمـنـد او مـفــکــنبــدان نـگـار پــریـچـه…
| مــهـســت یـا رخ آن آفــتــاب مــهـر افــزای | شـبــسـت یـا خــم آن طـره قـمـر فـرســای |
| مـرا مـگـوی کـه دل در کــمـنـد او مـفــکــن | بــدان نـگـار پــریـچـهـره گـو کـه دل مـربــای |
| چـه سود کان مه محـمل نشین نمی گوید | که بـیش ازین مخروش ای درای هرزه درای |
| مـرا بـزلـف تـو رایـسـت از آنـکـه طـوطـی را | گـمـان مـبـر کـه بـهنـدوسـتـان نـبـاشـد رای |
| نوای نغمه چنگم چه سود چون همه شب | خــیـال زلـف تــوام چــنـگ مـی زنـد در نـای |
| بــبــوی زلـف ســیـاهـت بــبــاد دادم عـمـر | مرا کـه گـفـت کـه بـنشـین و بـاد میپـیمـای |
| اگـر چـه عـمـر مـنی ای شـب سـیه بـگـذر | و گـر چـه جـان منی ای مه دو هفـتـه بـرای |
| چـو روشنست که عمر این همه نمی پـاید | مـرا چـو عـمـرعـزیـزی تـو نـیـز بـیـش مـپـای |
| خـوشـا بـفـصـل بـهاران فـتـاده وقت صـبـوح | نــوای پــرده ســرا در هــوای پــرده ســرای |
| اگـر خــروش بــرآرد چــو بــلـبــلـان خـواجــو | چه غم خورد گل سوری ز مرغ نغمه سرای |
| ز شـور شـکـر شـعـرم نـوای عـشـق زنـنـد | بـه بـوسـتـان سـخـن طـوطـیان شـکر خـای |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
