نه عهد کرده ئی آخر که قصد ما نکنی

نه عـهد کرده ئی آخـر که قصـد ما نکنیچـرا جـفـا کـنـی و عـهـد را وفـا نـکـنـیچـو آگـهـی کـه نـداریم جـز لـبـت کـامـیروا بــود کـه ز لـب کــام مـا روا ن…

نه عـهد کرده ئی آخـر که قصـد ما نکنی	چـرا جـفـا کـنـی و عـهـد را وفـا نـکـنـی
چـو آگـهـی کـه نـداریم جـز لـبـت کـامـی	روا بــود کـه ز لـب کــام مـا روا نـکـنـی؟
ز مــا نــیــامــده جـــرمــی خـــدا روا دارد	کـه کینه ورزی و اندیشـه از خـدا نکـنی
من غـریب کـه گشـتـم ز خـویش بـیگـانه	چه حالتست که با خویشم آشنا نکنی
مرا چو از همه عالم نظر بـه جانب تست	نظر بـسوی من خـسـتـه دل چـرا نکنی
کنون که کشتی و بر خاک راهم افکندی	بـود که بـر سـر خـاک چـنین رها نکـنی
تـرا کـه آگـهی از حـال دردمـندان نیسـت	مـعــیـنـســت کــه درد مـرا دوا نـکــنـی
اگر چـنانکـه سـر صـلح و دوسـتـی داری	چـرا نـیائی و بـا دوسـتـان صـفـا نـکـنی
چـو آب دیده ز سـر بـگـذشـت خـواجـو را	چـه خـیزدار بـنـشـینی و مـاجـرا نـکـنی