چون پیکر مطبوعت در معنی زیبائی

چـون پـیکـر مـطـبـوعـت در معـنی زیبـائیصـورت نتـوان بـسـتـن نقشـی بـدلارائیبـا نرگـس مـخـمورت بـیمسـت ز بـیمـاریبـا زلف چـلیپـایت تـرسسـت ز تـرسـائیمـ…

چـون پـیکـر مـطـبـوعـت در معـنی زیبـائی صـورت نتـوان بـسـتـن نقشـی بـدلارائی
بـا نرگـس مـخـمورت بـیمسـت ز بـیمـاری بـا زلف چـلیپـایت تـرسسـت ز تـرسـائی
مـجــنـون سـر زلـفـت لـیـلـی بــدلـاویـزی فرهاد لب لعلت شـیرین بـه شـکر خـائی
چـون سرو سهی می کرد از قد تـو آزادی می داد بـصد دسـتـش بـالای تـو بـالائی
آنـرا کـه بـود در سـر سـودای سـر زلـفـت گردد چو سر زلفت سرگشته و سودائی
گـفـتـم کـه بــدانـائی از قـیـد تـو بـگـریـزم لیکن بـشـد از دسـتـم سـرشـتـه دانائی
زان مـردمـک چـشـمم بـی اشـک نیارامـد کــارام نـمــی بــاشــد در مــردم دریـائی
در مذهب مشـتـاقـان ننگـسـت نکـونامی در دیـن وفـاداران کـفـرسـت شـکـیـبـائی
از لعل روان بخشت خواجو چو سخن راند ظاهر شود از نطقش اعجـاز مسـیحـائی

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج