حمید مصدق

از جدایی ها1من آفتاب درخشان و ماه تابان رابهین طراوت سرسبزی بهاران رازلال زمزمه روشنان باران را درود خواهم گفتصفای

ایا چه کس تو را از مهربان شدن با من مایوس می کند1وقتی تو نسیتیخورشید تابناکشاید دگر درخشش خود راو

ای کاش شوکران شهامت من کو ؟ 1با سروهای سبز جوان در شهراز روز پیش وعده دیدار داشتمدیوانگی ستنیست ؟اینک

آبی خاکستری سیاهو به من خندیدیو نمی دانستیمن به چه دلهره از باغچه همسایهسیب را دزدیدم باغبان از پی من