از زبان برگ، شفیعی کدکنی

سفر ادامه دارد و شب از کناره می رود گریوه ها و دشت های رهگذر دوباره شکل یافتند و روشنی

دیباچه منطق الطیر خطاب در بادهای امشب و هرشب ایه های شنگرفی با سبزنای گندم چنگیز قصه الغربه الغربیه بودن

به پایان رسیدیم اما نکردیم آغاز فرو ریخت پرها نکردیم پرواز ببخشای ای روشن عشق بر ما ببخشای ببخشای اگر

از یادها برهنه و در بادها دوان همپای و پویه نفس گرم آهوان می کوچم از رهایی در چشم کوچه

آن صداها به کجا رفت صداهای بلند گریه ها قهقه ها آن امانت ها را آسمان آیا پس خواهد داد

در منزل خجسته ی اسفند همسایه ی سراچه ی فروردین با شاخه های ترد بلوغ جوانه ها باران به چشم

زیباترین رنگ ها سبز است باغ بهاران صبح بیداران آرامش و شرم سکوت شسته ی صحرا اندیشه ی معصوم گل

ابری که بر آن دره ها خاموش می بارد سیلاب تندش خواب شهر خفتگان را نیز آشفته خواهد کرد هر

باید از رود گذشت باید از رود اگر چند گل آلود گذشت بال افشانی آن جفت کبوتر را در افق

در روزهای آخر اسفند کوچ بنفشه های مهاجر زیباست در نیم روز روشن اسفند وقتی بنفشه ها را از سایه