چند غزل، شفیعی کدکنی

ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران بیداری ستاره در چشم جویباران ایینه ی نگاهت پیوند صبح و

در یاد منی حاجت باغ و چمنم نیست جایی که تو باشی خبر از خویشتنم نیست اشکم که به دنبال

نتوانم به تو پیوستن و نی از تو گسستن نه ز بند تو رهایی نه کنار تو نشستن ای نگاه

هر چند امیدی به وصال تو ندارم یک لحظه رهایی ز خیال تو ندارم ای چشمه ی روشن منم آن