گرد ماه از مشک چنبر کرده ئی

گـرد مـاه از مـشـک چـنبـر کـرده ئیمـاه را از مـشـک زیـور کـرده ئیشــام شــبــگـون قـمـر فـرســای راســایـبــان مــهـر انـور کــرده ئیدر شـبـسـتـان عـب…

گـرد مـاه از مـشـک چـنبـر کـرده ئی مـاه را از مـشـک زیـور کـرده ئی
شــام شــبــگـون قـمـر فـرســای را ســایـبــان مــهـر انـور کــرده ئی
در شـبـسـتـان عـبـیـر افـشـان زلـف شـمع کافـوری ز رخ بـر کرده ئی
از چــه رو بــسـتــانـسـرای خــلـد را مـنـزل هـنـدوی کـافــر کـرده ئی
روز را در ســـایــه شـــب بـــرده ئی شـام را پـیـرایـه خـورد کـرده ئی
لـــعـــل در پــــاش زمـــرد پــــوش را پــرده دار عـقـد گـوهـر کـرده ئی
تا به دست آورده ئی طغرای حسن ملک خـوبـی را مسخـر کرده ئی
ای مـه آتــش عـذار آن آب خــشــک کــابــگــیــر آتــش تــر کــرده ئی
بـر کفم نه گر چه خون جـان ماست آنکه در نصفی و ساغر کرده ئی
جــان خـواجـو را ز جــعـد عـنـبــریـن هر زمان طـوقی معنبـر کرده ئی

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج