گفتار اندر اخلاص و برکت آن و ریا و آفت آن

عـبـادت بـه اخـلاص نیت نکـوسـتوگـرنه چـه آید ز بـی مـغـز پـوسـت؟چـه زنـار مـغ بـر مـیانـت چـه دلـقکـه در پـوشـی از بـهـر پـنـدار خـلـقمکن گفتـمت مردی …

عـبـادت بـه اخـلاص نیت نکـوسـت وگـرنه چـه آید ز بـی مـغـز پـوسـت؟
چـه زنـار مـغ بـر مـیانـت چـه دلـق کـه در پـوشـی از بـهـر پـنـدار خـلـق
مکن گفتـمت مردی خـویش فـاش چـو مـردی نـمـودی مـخـنـث مـبـاش
بـــه انـــدازه بـــود بـــایــد نــمـــود خـجـالـت نـبـرد آن کـه ننـمـود و بـود
که چـون عـاریت بـرکنند از سـرش نـمــایـد کــهـن جــامـه ای در بــرش
اگـر کـوتـهـی پـای چـوبـیـن مـبـنـد کـه در چـشـم طـفـلـان نمایی بـلـند
وگـر نـقـره انـدوده بــاشـد نـحـاس تــوان خــرج کــردن بــر نــاشــنــاس
مـنـه جــان مـن آب زر بــر پــشـیـز کــه صــراف دانــا نـگــیـرد بــه چــیـز
زر انــدودگــان را بــه آتــش بــرنــد پــدیـد آیـد آنـگــه کــه مـس یـا زرنـد
***
ندانی که بـابـای کوهی چـه گفت به مردی که ناموس را شب نخفت؟
بــرو جــان بــابــا در اخـلـاص پــیـچ که نتـوانی از خـلق رسـتـن بـه هیچ
کـسـانی که فـعـلت پـسـندیده اند هـنـوز از تــو نـقـش بــرون دیـده انـد
چــه قــدر آورد بــنــده حــوردیــس کــه زیــر قــبـــا دارد انــدام پــیــس؟
نشاید به دستان شدن در بهشت کــه بــازت رود چــادر از روی زشــت

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج