گفتار اندر سماع اهل دل و تقریر حق و باطل آن

اگـر مـرد عـشــقـی کـم خــویـش گـیـروگـــرنــه ره عـــافـــیــت پـــیــش گــیــرمـتــرس از مـحــبــت کـه خـاکـت کـنـدکـه بــاقــی شــوی گـر هـلـاکــت …

اگـر مـرد عـشــقـی کـم خــویـش گـیـر وگـــرنــه ره عـــافـــیــت پـــیــش گــیــر
مـتــرس از مـحــبــت کـه خـاکـت کـنـد کـه بــاقــی شــوی گـر هـلـاکــت کـنـد
نــرویــد نـــبـــات از حـــبـــوب درســـت مـگــر حــال بــروی بــگــردد نـخــســت
تـــو را بـــا حـــق آن آشــنــایــی دهــد کـه از دسـت خــویـشـت رهـایـی دهـد
کـه تـا بـا خـودی در خـودت راه نیسـت وز این نکـتـه جـز بـی خـود آگاه نیسـت
نــه مــطـــرب کــه آواز پـــای ســـتـــور سـماع اسـت اگر عـشـق داری و شـور
مــگــس پــیـش شــوریـده دل پــر نــزد کـه او چـون مـگـس دسـت بـر سـر نـزد
نـه بــم دانـد آشـفـتـه سـامـان نـه زیـر بـــه آواز مـــرغـــی بـــنــالـــد فـــقـــیــر
سـرایـنـده خـود مـی نـگـردد خــمـوش ولـیـکـن نـه هـر وقــت بــازســت گـوش
چـو شـوریـدگـان مـی پـرسـتـی کـنـنـد بـــر آواز دولـــاب مــســـتـــی کـــنــنــد
بــــه چــــرخ انـــدر آیـــنـــد دولـــاب وار چـــو دولــاب بـــر خـــود بـــگــریــنــد زار
بــه تــسـلـیـم ســر در گـریـبــان بــرنـد چــو طــاقــت نــمــانــد گــریـبــان درنــد
مـکـن عـیب درویش مـدهـوش مـسـت که غرق است از آن می زند پا و دست
نـگـویم سـمـاع ای بـرادر کـه چـیسـت مـگـر مـسـتـمـع را بـدانـم کـه کـیـسـت
گــر از بـــرج مــعـــنــی پـــرد طـــیــر او فـــرشـــتـــه فـــرو مــانــد از ســـیــر او
وگــر مــرد لــهــوســت و بـــازی و لــاغ قـــوی تـــر شـــود دیــوش انــدر دمـــاغ
چـه مرد سماع اسـت شهوت پـرست؟ بـه آواز خـوش خـفتـه خـیزد، نه مسـت
پــریـشــان شـود گـل بــه بــاد ســحــر نـه هـیـزم کـه نـشـکـافـدش جــز تــبــر
جهان پر سماع است و مستی و شور ولــیـکــن چــه بــیـنــد در آیـیـنــه کــور؟
نــبـــیــنــی شـــتـــر بـــر نــوای عــرب کـه چــونـش بــه رقـص انـدر آرد طـرب؟
شـتــر را چــو شـور طـرب در سـرسـت اگـــر آدمــی را نــبـــاشـــد خـــرســـت

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج