گفتار اندر نواخت ضعیفان

پــدرمـرده را ســایـه بــر ســر فــکـنغـبــارش بـیـفـشـان و خـارش بـکـنندانی چـه بـودش فرو مانده سخت؟بــود تـازه بــی بـیـخ هـرگـز درخـت؟چـو بـینی یتـ…

پــدرمـرده را ســایـه بــر ســر فــکـن غـبــارش بـیـفـشـان و خـارش بـکـن
ندانی چـه بـودش فرو مانده سخت؟ بــود تـازه بــی بـیـخ هـرگـز درخـت؟
چـو بـینی یتـیمی سـر افگنده پـیش مـده بـوسـه بـر روی فـرزنـد خـویش
یـتــیـم ار بــگـریـد کــه نـازش خــرد؟ وگـر خـشـم گـیـرد کـه بــارش بـرد؟
الـا تــا نـگـریـد کــه عــرش عــظــیـم بــلـرزد هـمـی چـون بــگـریـد یـتـیـم
بـه رحـمـت بـکـن آبـش از دیـده پـاک بـه شفقت بیفشانش از چهره خاک
اگـر ســایـه خــود بــرفـت از ســرش تــو در سـایـه خــویـشـتــن پــرورش
مــن آنــگــه ســر تــاجــور داشــتــم کــه ســر بــر کــنــار پــدر داشــتــم
اگـر بــر وجـودم نـشـسـتــی مـگـس پـریشـان شـدی خـاطـر چـنـد کـس
کـنـون دشـمـنـان گـر بــرنـدم اســیـر نـبــاشـد کـس از دوسـتـانـم نـصـیـر
مـرا بــاشــد از درد طــفــلــان خــبــر کـه در طـفـلـی از سـر بــرفـتـم پـدر
یـکــی خــار پــای یـتــیـمـی بــکــنـد بـه خـواب انـدرش دید صـدر خـجـنـد
همی گفت و در روضه ها می چمید کـزان خـار بـر مـن چـه گـلـهـا دمـید
***
مـشــو تــا تــوانـی ز رحــمــت بــری کـه رحـمت بـرندت چـو رحـمت بـری
چـو انعـام کردی مشـو خـود پـرسـت کـه مـن سـرورم دیگـران زیـر دسـت
اگـر تــیـغ دورانـش انـداخــتــه ســت نه شمشیر دوران هنوز آخته ست؟
چــو بــیـنـی دعــا گـوی دولـت هـزار خــداونــد را شــکــر نـعــمــت گــزار
کـه چـشـم از تـو دارند مردم بـسـی نه تـو چشم داری بـه دست کسی
کــرم خــوانـده ام ســیـرت ســروران غـلـط گـفـتـم، اخـلـاق پـیـغـمـبــران

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج