گفتار اندر گردش روزگار

تو بـا خلق سهلی کن ای نیکبختکـه فـردا نـگـیرد خـدا بـر تـو سـخـتگــر از پــا درآیــد، نــمــانــد اســیـرکــه افــتــادگـان را بــود دســتــگـیـربـــه…

تو بـا خلق سهلی کن ای نیکبخت کـه فـردا نـگـیرد خـدا بـر تـو سـخـت
گــر از پــا درآیــد، نــمــانــد اســیـر کــه افــتــادگـان را بــود دســتــگـیـر
بـــه آزار فــرمــان مــده بـــر رهــی کـه بـاشـد کـه افـتـد بـه فـرماندهی
چـو تـمکـین و جـاهت بـود بـر دوام مـکـن زور بـر ضـعـف درویـش و عـام
که افتـد که بـا جـاه و تـمکین شود چـو بــیـدق کـه نـاگـاه فـرزیـن شـود
نـصـیـحــت شــنـو مـردم دور بــیـن نـپــاشـنـد در هـیـچ دل تــخـم کـیـن
خــداونـد خــرمــن زیـان مـی کــنـد که بر خوشه چین سرگران می کند
نترسد که نعمت به مسکین دهند وزان بــار غــم بــر دل ایـن نــهـنــد؟
بــسـا زرومـنـدا کـه افـتـاد سـخـت بــس افـتــاده را یـاوری کـرد بــخــت
دل زیـر دسـتـان نـبـایـد شـکـسـت مـبــادا کـه روزی شـوی زیـر دســت

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج