گفتا تو از کجائی کاشفته می نمائی

گـفـتـا تـو از کـجـائی کـاشـفـتـه می نمـائیگـفـتـم مـنـم غـریـبــی از شـهـر آشـنـائیگـفـتــا سـر چـه داری کـز سـر خـبــر نـداریگـفــتــم بــر آســتــا…

گـفـتـا تـو از کـجـائی کـاشـفـتـه می نمـائی	گـفـتـم مـنـم غـریـبــی از شـهـر آشـنـائی
گـفـتــا سـر چـه داری کـز سـر خـبــر نـداری	گـفــتــم بــر آســتــانـت دارم ســر گـدائی
گـفـتـا کـدام مـرغـی کـز این مـقـام خـوانـی	گـفـتـم کـه خـوش نـوائی از بـاغ بـیـنـوائی
گفتا ز قید هستی رو مست شو که رستی	گفتـم بـمی پـرستی جستم ز خود رهائی
گـفـتـا جـوی نـیـرزی گـر زهـد و تـوبــه ورزی	گفـتـم که تـوبـه کـردم از زهد و پـارسـائی
گــفــتــا بــدلــربــائی مـا را چــگــونـه دیـدی	گـفـتـم چـو خـرمـنی گـل در بـزم دلـربـائی
گـفـتـا مـن آن تـرنـجـم کـاندر جـهان نگـنجـم	گـفـتـم بـه از تـرنجـی لیکـن بـدسـت نائی
گـفـتــا چـرا چـو ذره بــا مـهـر عـشـق بــازی	گفتم از آنکه هستم سرگشته ئی هوائی
گفتـا بـگو که خـواجـو در چـشم ما چـه بـیند	گفتـم حـدیث مسـتـان سـری بـود خـدائی