گفتمش از چه دلم بردی و خونم خوردی

گفتـمش از چه دلم بـردی و خونم خوردیگفت از آنروی که دل دادی و جـان نسپـردیگفتـمش جـان ز غمت دادم و سـر بـنهادمگفت خوش باش که اکنون ز کفم جان بردیگفتـمش…

گفتـمش از چه دلم بـردی و خونم خوردی	گفت از آنروی که دل دادی و جـان نسپـردی
گفتـمش جـان ز غمت دادم و سـر بـنهادم	گفت خوش باش که اکنون ز کفم جان بردی
گفتـمش در شـکرت چـند بـحـسـرت نگرم	گفت درخویش نگه کن که بـچشمش خردی
گـفـتـمـش چـند کـنم نـالـه و افـغـان از تـو	گـفــت خــامـوش کـه مـا را بــفــغــان آوردی
گفـتـمش همنفسـم ناله وآه سـحـرسـت	گفـت فریاد ز دسـت تـو که بـس دم سـردی
گفتمش رنگ رخم گشت ز مهر تو چو کاه	گفـت بـر من بـجـوی گر تـو بـحـسـرت مردی
گفتـمش در تـو نظـر کردم و دل بـسـپـردم	گـفــت آخــر نـه مـرا دیـدی و جــان پــروردی
گـفـتـمش بـلـبـل بـسـتـان جـمال تـو منم	گفـت پـیداسـت که بـرگرد قفـس می گردی
گفتـمش کز می لعل تـو چنین بـی خبـرم	گفت خواجو خبـرت هست که مستـم کردی