یاد باد آنکه دلم را مدد جان بودی

یــاد بـــاد آنــکـــه دلــم را مــدد جـــان بـــودیدرد دلــســوز مــرا مــایــه درمــان بــودیبــرخ خــوش نـظــر و عــارض بــســتــان افـروزرشـک بـرگ…

یــاد بـــاد آنــکـــه دلــم را مــدد جـــان بـــودی درد دلــســوز مــرا مــایــه درمــان بــودی
بــرخ خــوش نـظــر و عــارض بــســتــان افـروز رشـک بـرگ سـمن و لـالـه نعـمـان بـودی
بــخــط ســبــز و سـر زلـف سـیـاه و لـب لـعـل خضر و ظلمت و سرچـشمه حیوان بـودی
پـای سـرو از قـد رعـنـای تـو در گـل مـی رفـت خـاصه آنوقت که بـرطرف گلسـتـان بـودی
همـچـو پـروانه دلـم سـوخـتـه عـشـق تـو بـود زانکه در تیره شبم شمع شبـستان بودی
در هـوای تــو چـو بــلـبــل زدمـی نـعـره شـوق کـه بــگـلـزار لـطـافـت گـل خـنـدان بـودی
جــــان بآواز دلــــاویــــز تـــــو دادم بـــــر بـــــاد که بـوقت سحرم مرغ خوش الحان بـودی
بــا تــو پــرداخــتــه بــودم دل حــیـران لــیـکــن خــانـه پــرداز مـن بــیـدل حــیـران بــودی
همچو خواجو سر و سامان من از دست برفت زانکه در قصد من بی سر و سامان بودی

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج