پادشاهی بهرام بهرام نوزده سال بود
نوشته شده در . ارسال شده در ابوالقاسم فردوسی
چــو بــهـرام در ســوک بــهـرامـشــاهچــهـل روز نـنـهـاد بــر ســر کــلــاهبــرفــتــنــد گــردان بــســیــار هــوشپــر از درد بـــا نــالــه و بــا خ...چــو بــهـرام در ســوک بــهـرامـشــاه | چــهـل روز نـنـهـاد بــر ســر کــلــاه |
بــرفــتــنــد گــردان بــســیــار هــوش | پــر از درد بـــا نــالــه و بــا خــروش |
نشـسـتـنـد بـا او بـه سـوک و بـه درد | دو رخ زرد و لــبـــهــا شــده لــاژورد |
وزان پــس بــشــد مــوبـــد پــاک رای | کـه گـیـرد مـگـر شـاه بـر گـاه جـای |
بـه یک هفتـه بـا او بـکوشـید سـخـت | همی بود تا بر نشست او به تخت |
چـو بـنـشـسـت بـهـرام بـر تـخـت داد | بــرسـم کـیـان تــاج بــر ســر نـهـاد |
نـخــســت آفــریـن کــرد بــر کــردگـار | فــــــروزنـــــده گـــــردش روزگـــــار |
فــــزایـــنـــده دانـــش و راســــتــــی | گـــزایــنــده کـــژی و کـــاســـتـــی |
خــداونــد کــیـوان و گــردان ســپــهـر | ز بـنـده نـخـواهـد بــجـز داد و مـهـر |
ازان پـس چـنین گـفـت کـای بـخـردان | جــهــانــدیـده و پــاک دل مــوبــدان |
شـــمــا هــرک داریــد دانــش بـــزرگ | مـبــاشـیـد بـا شـهـریـاران سـتـرگ |
بـه فـرهـنـگ یـازد کـسـی کـش خـرد | بـــود روشـــن و مـــردمــی پـــرورد |
ســـر مـــردمـــی بــــردبــــاری بــــود | چـو تـندی کـند تـن بـه خـواری بـود |
هرانکس که گشت ایمن او شاد شد | غــم و رنـج بــا ایـمــنـی بــاد شــد |
تــوانـگـر تــر آن کــو دلـی راد داشــت | درم گـرد کـردن بـه دل بــاد داشـت |
اگـر نـیـســتــت چــیـز لـخــتــی بــورز | کـه بــی چــیـز کــس را نـدارنـد ارز |
مــروت نــیـابــد کــرا چــیـز نــیـســت | همان جـاه نزد کـسـش نیز نیسـت |
چـو خـشنود بـاشی تـن آسان شوی | وگـــر آز ورزی هـــراســـان شـــوی |
نـه کـوشـیـدنـی کـان بــرآرد بــه رنـج | روان را بــه پــیــچــانــد از آز گــنــج |
ز کـــار زمـــانـــه مـــیـــانـــه گـــزیـــن | چـو خـواهی کـه یابـی بـداد آفـرین |
چـو خـشـنـود داری جـهـان را بــه داد | تــوانــگــر بــمــانــی و از داد شــاد |
هــمــه ایـمــنــی بــایــد و راســتــی | نـبــایـد بــه داد انـدرون کـاســتــی |
چــو شــادی بــکـاهـی بــکـاهـد روان | خــرد گــردد انــدر مــیــان نــاتـــوان |
چو شد پـادشاهیش بـر سال بـیست | یکـی کـم بـرو زنـدگـانـی گـریسـت |
شـد آن تـاجـور شـاه بـا خـاک جـفـت | ز خـرم جـهان دخـمه بـودش نهفت |
جـهـان را چـنـیـن اسـت آیـیـن و سـاز | ندارد بـه مرگ از کـسـی چـنگ بـاز |
پـــســر بـــود او را یــکــی شــادکــام | کـه بـهـرام بـهـرامـیـان داشـت نـام |
بــیـامـد نـشـسـت از بــر تـخـت شـاد | کــلـاه کـیـانـی بــه ســر بــر نـهـاد |
کــنــون کـــار بـــهــرام بـــهــرامــیــان | بـگـویـم تـو بـشـنـو بـه جـان و روان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
- «
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- »
- «
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- »