جواد مهدی پور
بسمه تعالی
کار صیقل می کند آیینه با آهن دلان
زنگ خود بینی نباشد در دل زیبا رخان
غیبت ما می کند هر کس که قدرش کمترست
از قضا قد می کشد اندام ما تا آسمان
من تو را بردم ولی دل را برایت باختم
زندگی یعنی مدارا با همین سود و زیان
کار قیچی می کند هر کس سخن چینی کند
خرمن دل را به آتش می کشد داغ زبان
عصر بی مهری ست ، در آیینه غیر از آه نیست
ما عقب ماندیم صد ها قرن از پای زمان
عشق تنها راه نا امن ست در دلدادگی
این حکایت را گواهی می کند پیر و جوان
با لب خاموش هم مثل خطیب ماهری
الامان از این خموشی های گویا ، الامان
جواد مهدی پور
نوشته شده در ۱۳٩٥/٧/۸
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
