الهام بیده
30ساله… متولد و ساکن تهران… لیسانس معماری و لیسانس IT…
من با تو میمانم حتی پس از دنیا
عاشق تر از مجنون… مجنون تر از لیلا
من با تو میمانم آنسوی دردی گُنگ
چون ماهیِ قرمز… حتی بدونِ تُنگ
من با تو میمانم حتی پس از پاییز
تَرکَت نخواهم کرد بعد از زمستان نیز
من با تو میمانم در لحظه های خاص
از عشق خواهم گفت با لهجه ی احساس
من با تو میمانم با شوقِ رویاها
با قایقی آبی از پشتِ دریاها
من با تو میمانم هر جای دنیایی
تو آخرین آدم… تو عشقِ حوایی…
انکار نمیکنم در دل من اوج خواستنی
انکار نمیکنم که به واقع تمام منی
انکار نمیکنم که لحظه لحظه در انتظار توام
با این خیال خام که تو در مسیر آمدنی
انکار نمیکنم که خودم عاشقت شدم
بی هیچ امید وصال و رسیدنی
منکر نمیشوم همه ی شوق عشق را
در روزهای پر خاطره و شب های روشنی…
حالا ولی حضرت ماه شعرهای من!
آیا به جرم عشق…بر دل من تیشه میزنی؟
آیا گناه کردم اگر عاشقت شدم؟
باید به من پیش خودت بگویی جهنمی؟
باشد…قبول…من تماماً غرق در گناه
اما بدان که تو شیرین ترین گناه منی
حتی اگر توبه کنم از گناه عشق
توبه به یاد نگاه تو گردد شکستنی…
قدیس من بیا که از این حرف ها بگذریم
پیوند قلب من به عشق تو شد ناگسستنی
اما قسم به تمام خاطره هامان به رنگ عشق
میخواهمت ولی نه چنان که تو حدس میزنی
میخواهمت برای پرستش نه غیر از این
باور نکن که در نظرم جز خدای منی
مثل خدایمان تو را میطلبم با تمام روح
روح منی اگرچه دور ز من در آن بدنی
هرگز وصل جسم تو نبوده است خواهشم
تو تمامِ تمامِ تمامِ نا تمامِ منی…
