بهزاد سلیمانی
«خواب امشب»
به خواب امشبم مهتاب دیدم
دل آرام دلم، بی تاب دیدم
عروس خواب و بی کس هاییم را
به امشب تا سحر در خواب دیدم
دل بی تاب من، بی تاب از آن گشت
که چشم یار خود، پر آب دیدم
سخن از دوری و عشقش بگفتم
ولی گیسوی او پر تاب دیدم
به خوابم چهره ی آن نازنین یار
لبش از خنده ها کمیاب دیدم
به یادم خنده ی جان بخش او بود
که ناگه عکس او در قاب دیدم
نگاهم بر نگاه آن گل افتاد
که اشک از دیده ام سیلاب دیدم
به صبح تا دیده ام این خواب دیدم
سحر بالشتکم غرقاب دیدم
