حبیب اله بخشوده
مانند درختي كه برويدلب غاري
بر صخره شكفتم نه اميدي نه قراري
پوشيدمت آن گونه كه سنگي خز ه اي را
سنگي كه تكان خورده به اميد بهاري
كاري تو نكردي كه من آرام بگيرم
آن گونه كه كردند رفيقان تو كاري
باآن همه سنجاقك پاييز چه كردي؟
از آن همه پروانه خرداد چه داري؟
پيش از من تو آمده مجنوني و ليلي
بعد ازمن تو مي گذرد ليل و نهاري
چشم تو عميق است عميق است چه عمقي
زلف تو بلندست بلندست جه داري
در گو شه اي آرام نشستم كه صدايت
از پنجره ي من بكشد پرده ي تاري
2
هێزم داگه عشق تو كه‌م‌كه‌م ده زه‌مين
ئه‌ر عشق تو نه‌و، وه راحه‌تي ده‌م ده زه‌مين
ده‌ێره چه بكه‌م، جوور كۊه مركه‌و بێم؟
بۊمه‌س وه كه‌پوو ك وا بوه‌ێگه‌م ده زه‌مين
2
بارم دانه، بار مِ دانه‌ێ گه‌نمه
باخێ دامه خانگ سه‌ردێ سه‌نمه
ئشكه‌فت نمرچِ چگ چووڵێ ديته؟
ئه‌و ئشكه‌فته منم ك بێ‌تو مه‌نمه
3
حاڵ دڵ م خراوه ده‌ريا خانم
ئاوه، لاوه، شه‌تاوه ده‌ريا خانم
م لنج فره‌ێ ده شوون تو گه‌رديمه
مه‌ردي بكه دي بێاوه ده‌ريا خانم
4
ئه‌ر ده چوو كاجيم و ئه‌گه‌ر سيم مسيم
وه عشق تو ده‌ێ چووڵي ميركانه وسيم
هۊر تو تۊه‌نێ وه‌رشه بخه‌ێگه دڵمان
جوور شه‌‌و تارِ دارته‌ێلێگ و دو سيم
5
رزگار وه رزگار وه رزگار منه‌و
تێشگ بگره ده‌س و زه‌مين ئه‌ڵچپنه‌و
چه‌م واز بكه‌و بنووڕ چه‌ن تاشِ بڵێن
ده عشق وه‌ته‌ن نانه‌سه نام كه‌فنه‌و
6
چۊ ماسي نام ئه‌و ئه‌گه‌ر گرديه‌سه‌م
دڵخوه‌ش وه يه‌سه‌م ك وه‌رد خوه‌ت برديه‌سه‌م
ئمڕوو ت هه‌سه‌ت، م نيفه گيانێ دارم
سوو ئه‌ر تو نه‌وه‌ت منيشه ده‌ێره نيه‌سه‌م
7
ناتي كه بخوه‌م ده سێف لێوت قاچێ
گوونات بوشكنم وه گه‌رمي ماچێ
كووره‌و بۊه ئه‌و بڵووزه‌مه‌و مامه‌س چۊ
ئاگر‌پره‌سێ ده داخ ئاگرواچێ
8
بيلا گ ره‌نگ زنه‌ي ده گيانم بووڕم
بيلا بمرم يه خاسه، بيلا بمرم
بزمار چڵ چه‌فت فره‌ێ ها ده له‌شه‌م
چه‌م واز بكه ك ئيسفاێ خوه‌م بگرم
